ΥΛΙΚΑ ΤΟΥ ΧΘΕΣ...

 Οικοδομείται το αύριο με υλικά του χθες;

του Λουκά Ψαράκη

Είναι πολλά τα στοιχεία που μας κάνουν να αναγνωρίσουμε «κοινή» και παράλληλη πορεία ανάμεσα στο κεντρικό –ας το πούμε- κράτος και πολλούς δήμους [τοπικά κρατίδια].

Οι ίδιες ακριβώς, σχεδόν, παθογένειες που οδήγησαν τη χώρα στα βρώμικα νύχια του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής –βλέπε Γερμανικής- εποπτείας, έχουν οδηγήσει πλείστα όσα δημοτικά διαμερίσματα στην ίδια παρακμή… Τηρουμένων βέβαια των σχετικών αναλογιών στην κλίμακα.

Αδιαφάνεια, κακοδιαχείριση, κοντόφθαλμες λογικές και πρακτικές, πλήρης απουσία οράματος κλπ…

Η εποπτεία των δήμων και του κράτους νομικά υπάρχει. Μια βόλτα τριγύρω όμως, καταδεικνύει πόσα παραθυράκια υπάρχουν για να αλείφονται με «λάδι» και να ξεγλιστρούν οι εξουσιαστές.

Δίνει όμως την δυνατότητα να την επικαλούνται οι πρωθυπουργοί, υπουργοί, δήμαρχοι και νομάρχες ώστε να αυτό-αθωώνονται από τις αδιαφανείς πρακτικές.

Πρακτικές που εφαρμόζουν υποστηρίζοντας συμφέροντα, είτε προσωπικά, είτε -συχνότερα-, διαφόρων οργανωμένων ή μη κλικών, στο όνομα μιας απολύτου στρεβλής ανάπτυξης για λίγους και εις βάρος των πολλών, όπως εμφανές γίνεται πλέον.

Η κοινωνία στην συντριπτική της πλειοψηφία είναι παραπληροφορημένη, ευφυώς χειραγωγημένη και ελλιπώς διαπαιδαγωγημένη.

Έτσι, παρασυρόμενη από το απίστευτο πελατειακό σύστημα, που οι εξουσίες έστησαν, ώστε να ανα -τροφοδοτούνται με υπηκόους, υποτακτικούς και εξαρτημένους πολίτες, ακολουθεί πελαγωμένη, ανασφαλής και υποταγμένη. Κάποιοι πολίτες, στοχεύουν στο μικρότερο κακό ή όσοι από αυτούς είναι «στο κόλπο», ή ελπίζουν ότι θα μπουν, στοχεύουν στο μεγαλύτερο κέρδος.

Βλέπεις, το σύστημα πονηρώς σκεπτόμενο και στημένο, πάντα κλείνει το μάτι στους πολίτες και τους αφήνει να ονειρεύονται και να ελπίζουν την είσοδο τους στον κύκλο της εξουσίας, ή των πέριξ της εξουσίας. Κατάσταση που θα τους «προφυλάξει», ή θα τους «ωθήσει» όταν χρειασθεί, ή απλά θα τους υλοποιήσει κάποια μικρή ή μεγαλύτερη εκδούλευση.

Έλα όμως που «πιάσαμε πάτο»! Και η πιο απλή σκέψη που κάνει κάποιος, είναι πώς γίνεται αυτοί που με τις πρακτικές τους μας έφεραν εδώ, τώρα να επανέρχονται ή να συνεχίζουν, αλλάζοντας απλά «κουστούμι»!

Όταν εφαρμόζοντας από τη θέση του αρχηγού, πρακτικές αδιαφανείς, αναχρονιστικές, εξουσιολάγνες, παραβλέποντας πλήρως, τις κατευθύνσεις, που θα οδηγούσαν στην υπεράσπιση του κοινού χώρου, του περιβάλλοντος δηλαδή, κάτι που θα αναβάθμιζε την ποιότητα ζωής στην πόλη και το χωριό.

Αντιθέτως οχυρωμένοι πίσω από τηλε-κατευθυνόμενες πλειοψηφίες, προτιμούν να στραγγαλίζουν κάθε νέο και ρηξικέλευθο, επικαλούμενες ποσοστά βασισμένα σε καλπο-νοθευτηκούς νόμους!

Γιατί βέβαια η αναβάθμιση δεν ΕΙΝΑΙ, ούτε ΕΡΧΕΤΑΙ, από το τσιμέντωμα στα στενάκια και τις αυλές του χωριού, ή από τις ασφαλτοστρώσεις σε αδιέξοδα, υλοποιώντας μικρο-εκδουλεύσεις όπως αυτοί θέλουν να το παρουσιάζουν, μιλώντας για τα στενά τοπικιστικά..

Από άλλα κύρια χαρακτηριστικά αναβαθμίζεται η ποιότητα ζωής σε έναν τόπο, φέρνοντας μαζί της και την ποθητή άνοδο του βιοτικού επιπέδου. Όλοι πλέον έχουμε εικόνες, από τις κεντρο-ευρωπαϊκές, Σκανδιναβικές, αλλά και από χώρες του νότου όπως η Ιταλία, για να μην αναφερθώ σε Καναδο – Αυστραλέζικα μοντέλα… Εικόνες που μας δείχνουν πως η υπεράσπιση και ανάδειξη του τοπικού χρώματος, του περιβάλλοντος, των τοπικών προϊόντων, της τοπικής Ιστορίας, η προώθηση του πολιτισμού και η ένταξη του, όχι σαν ξεκομμένο προϊόν, αλλά ενταγμένου στο "κάθε μέρα" του πολίτη, απογείωσε το τουριστικό τους προϊόν και αναβάθμισε την ζωή των κατοίκων.

Με ατέλειωτη θλίψη και γυρνώντας στα καθ’ ημάς, βλέπουμε ότι με την πάροδο των ετών έχουμε μια σταθερή και διογκούμενη υποβάθμιση κάθε επιμέρους τομέα στη ζωή των πολιτών της χώρας και της πόλης, με κύριους πληγέντες το περιβάλλον και τον πολιτισμό και ανθρωπογενώς τους ΝΕΟΥΣ από την κεντρική εξουσία και τα ΠΑΙΔΙΑ από την τοπική. Αναφέρομαι βέβαια στις ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ που μειώνουν τις θέσεις εργασίας, τους ελεύθερους χώρους και υποβαθμίζουν ΑΚΟΜΑ την παιδεία, στοχεύοντας σε απλή εξοικονόμηση πόρων.

Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις βέβαια που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Όλοι όσοι διατελούν ή διετέλεσαν τοπικοί ή υπερ-τοπικοί άρχοντες έχουν βαρύτατες ευθύνες για την απαξίωση μας ως σύνολο και ως «προϊόν» ...μια και μόνο ο πλούτος τους ενδιαφέρει.

Το μόνο που αενάως αναβαθμίζεται σε αυτή την χώρα είναι το τσιμέντο, που μοιράζει χρήμα και στους τοπικούς εξουσιαστές και το αυτοκίνητο που χαρατσώνει με περισσή ευκολία η κυβέρνηση, γι' αυτό άλλωστε έχουμε και την εικόνα αυτή και με το σιδηρόδρομο να απαξιώνεται καταχρεωμένος και ληστεμένος και τις γραμμές του να εποφθαλμιούνται.

Αυτή η χώρα μας αξίζει;

Αυτοί οι άρχοντες μας αξίζουν;

Οικοδομείται αύριο με υλικά και πρακτικές του χθες;
Όλοι αυτοί μας πρόδωσαν και τώρα τι ζητάνε;

Η ιστορία έλαχε σε εμάς να ξανακτυπήσει την πόρτα. Ακούει κανείς; Κλείστε την τηλεόραση επιτέλους και …….

«Ελα να βγούμε απ’ το σπίτι

ξανά σε δρόμους και πλατείες

πάρε και τα παιδιά μαζί σου

εδώ στο χείλος της αβύσσου

κι άφησε μόνη στο τραπέζι

την τηλεόραση να παίζει

…………

Να δείχνει φονικά και φλόγες

Τσόντες πολιτικούς και ρώγες.

………

Με τα παιδάκια μας στον ώμο

για να μας δείχνουνε τον δρόμο…

[στίχοι Μ. Γκανάς]

[μουσική Λ. Μαχαιρίτσας]

ΥΓ: Και αν μυγιαστήκανε άρχοντες, δεν φταίει γι' αυτό η μύγα…. Είν’ ο καθρέφτης τους θολός; Δεν βλέπουν τι κοιτάνε;