Τα παραμύθια με το πουγκί...

Λάβαμε την παρακάτω επιστολή από συμπολίτη. Εμείς έχουμε τα στοιχεία του, τα οποία όμως, δεν θέλει να δημοσιευτούν. Την παραθέτουμε ως έχει και εννοείται ότι αν κάποιος θέλει να απαντήσει, θα δημοσιεύσουμε και την απάντησή του.

Τα παραμύθια με το πουγκί......

Που λέτε κάποτε ήταν ένας άρχοντας και ένας δημότης του τον πίεσε πολύ σχετικά με μια δέσμευση από την πολιτεία. Έτσι για να λυθεί η διαφορά τους πήγαν στα δικαστήρια. Ο άρχοντας που εκπροσωπούσε την πολιτεία του, συνεχώς έχανε τις Δίκες, αφού ούτε δίκιο είχε αλλά ούτε και λίρες. Ε, κάποια στιγμή τα Δικαστήρια τελείωσαν και τότε άρχισαν τα παραμύθια.....

Μια φορά κι έναν καιρό, κι ενώ το συμβούλιο του άρχοντα είχε συμμορφωθεί στις κατά της πολιτείας δικαστικές αποφάσεις (βλέπε 114/27-4-09), προσπάθησε για την εκ νέου δέσμευση με νέο συμβούλιο δίχως όμως να γνωρίζει κάποιες βασικές λεπτομέρειες. Μαζεύτηκαν όλοι εκείνη την μέρα, τα είπε ο άρχοντας, κι όπως γίνεται συνήθως οι σύμβουλοι απλά σήκωναν τα χέρια τούς ότι συμφωνούν (βλεπε 170/25-5-09). Επειδή είναι παραμύθι, εκείνη την εποχή υπήρχε μέσο μαγνητοφώνησης του συμβουλίου.
Πέρασε καιρός, ο δημότης πήρε την απόφαση πήρε και την απομαγνητοφώνηση του συμβουλίου. Άλλα είχαν ειπωθεί άλλα είχαν γραφτεί. Η βασική διαφορά που όμως δεν είχε γίνει καμία αναφορά στο συμβούλιο, ήταν μια πρόταση περί μιας «Εγγεγραμμένης Πίστωσης», παρόλο που ο άρχοντας στο συμβούλιο είχε ρωτηθεί από αντίπαλο σύμβουλο που ασχολείται με το ρεύμα της πόλης και είχε απαντήσει πως δεν ξέρει από οικονομικά αφού ασχολείται μόνο με γιατρικά.
Ο δημότης πήγε στον βασιλιά, πήγε και στην Ειδική Επιτροπή που ελέγχει τον άρχοντα. Όλοι συμφωνούσαν πως η απόφαση του άρχοντα και του συμβουλίου του ήταν μια απλή γνώμη που δεν μπορεί να εκτελεστεί. Ελπίζω μέχρι εδώ να καταλάβατε το πρώτο παραμύθι γιατί όλοι οι σύμβουλοι (πλην ενός που ασχολείται κι αυτός με γιατρικά) δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι ακριβώς είχαν ψηφίσει τότε αφού δεν έχουν διαβάσει την απόφασή τους.
Πιο παλιά ο Δήμαρχος είχε πάει στον βασιλιά και είχε ζητήσει από τον Θησέα λεφτά για έργα όχι μόνο της πόλης του αλλά και για όλα τα τριγύρω χωριά του. Αυτός του έδωσε 420000 λίρες αφού η πόλη του άρχοντα ήταν σε άσχημη οικονομική κατάσταση. Κάποια έργα τα έκανε, άλλα είναι και ήταν σε εξέλιξη. Επειδή ο δημότης όμως ήξερε από τέτοια, πίεσε τόσο τον άρχοντα ώστε να του πει τον κωδικό του πουγκιού που τα έχει κρυμμένα αλλά και πόσα λεφτά έχει κρυμμένα εκεί μέσα. Ο άρχοντας θέλοντας να κλείσει το στόμα στον δημότη του είπε τον κωδικό (βλέπε 30.7111.02) αλλά του ανέφερε το ποσό που είχε την αρχή του έτους (1/1/09) που ήταν 199032,24 λίρες (βλέπε 8298/3-7-09).
Αυτά τα λεφτά παρόλο ότι δεν έφταναν για την αποζημίωση του δημότη, ο άρχοντας του τα έταξε και καλά για να του κλείσει τα στόμα, όμως δεν γνώριζε πως ο δημότης θα το ψάξει αρκετά, αφού οι 199032,24 λίρες ήταν πολύ λίγες αλλά και ότι δεν υπήρχαν εντός του πουγκιού. Πιο συγκεκριμένα 84500 λίρες είχαν ξοδευτεί για έργο στο χωριό της μέλισσας (βλέπε 10199/9-7-09) αλλά και ένα άλλο εξίσου σημαντικό ποσό έχει δοθεί ή θα δοθεί για έργο στο χωριό του καμαριού(βλέπε συμβούλιο 112/16-3-09).
Άρα οι λίρες δεν υπήρχαν παρά μόνο ένα μικρό ποσό αυτών, κι ως εκ τούτου αν μάθει ο Θησέας ότι ο άρχοντας τάζει τα λεφτά του για άλλα έργα, σίγουρα δεν θα του αρέσει και ίσως βάλει και σε κίνδυνο και τα υπόλοιπα έργα...... Ελπίζω μέχρι εδώ να καταλάβατε και τα υπόλοιπα παραμύθια. Άραγε η έκφραση «Τάζει λαγούς με πετραχήλια» συνυπήρχε με τους άρχοντες;