Έλαβα για δημοσίευση την παραπάνω εκπληκτική φωτογραφία και την παρακάτω επιστολή από την κ. Ρένα Σιγάλα, πρόεδρο του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων του 2ου Γυμνασίου Ξυλοκάστρου. Η επιστολή σχετίζεται με την ανάρτησή μου σχετικά με τις καταλήψεις των γυμνασίων του Ξυλοκάστρου.
(θυμηθείτε εδώ http://armoniki.blogspot.com/2011/09/blog-post_20.html).
"Αξιότιμε κε Ζάρρο,
χαίρομαι πολύ που επιτέλους κάποιος αποφάσισε να μιλήσει γραπτώς, γιατί ως γνωστό τα γραπτά μένουν και όχι τα λόγια. Συγχαρητήρια που τολμήσατε να καυτηριάσετε την απαράδεκτη συμπεριφορά του προέδρου του συλλόγου γονέων του 1ου γυμνασίου Ξυλοκάστρου.
Ήταν γνωστό βέβαια στην τοπική κοινωνία το θέμα της κατάληψης από την περασμένη εβδομάδα και όποιος ισχυριστεί το αντίθετο ή δεν μένει εδώ ή δεν παρακολουθεί τι γίνεται στο σπίτι του. Και μιλάω φυσικά για εμάς τους γονείς. Οι οποίοι έχουμε τις ίδιες και περισσότερες ευθύνες για την κατάληψη αλλά και για όποια γεγονότα λαμβάνουν χώρα στη σχολική κοινότητα. Ήταν αναμενόμενο τα παιδιά να αντιδράσουν όταν ακούν εμάς τους μεγάλους να είμαστε αναστατωμένοι. Και όταν λέω εμάς δεν εννοώ μόνο τους γονείς αλλά και τους καθηγητές τους. Ήταν φυσική αντίδραση-ευτυχώς!-να πράξουν όπως έπραξαν έπειτα από την πρώτη μέρα χωρίς βιβλία (στην ηλικία που είμαι πρώτη φορά θυμάμαι χρονιά χωρίς βιβλία) και αντί να τους συμπαρασταθούμε και να σταθούμε μαζί τους στην κατάληψη, τους εκφοβίζουμε και τους απαιτούμε υπακοή στη βαναυσότητα?
Προσωπικά απέφυγα να παρεβρεθώ στην αρχή της κατάληψης, πρώτον γιατί πιστεύω στην ελευθερία της σκέψης και δεύτερον γιατί ήθελα να δώσω στα παιδιά χώρο και χρόνο να σκεφτούν και να πράξουν. Όταν με πήρε τηλέφωνο ο ταμίας του συλλόγου του σχολείου μας, του 2ου γυμνασίου Ξυλοκάστρου, συζητήσαμε και αποφασίσαμε να παρακολουθήσουμε το θέμα από κοντά. Πήγα στο σχολείο κατά τις 10.30. Τα παιδιά ενθουσιασμένα, είχαν καταφέρει να κλειδώσουν τη δική μας εξώπορτα. Τα ξέρω αυτά τα παιδιά, είναι τα παιδιά μου. Βλέπω τη κόρη μου και τον γιό μου στη πρώτη τους κατάληψη και δεν ξέρω αν πρέπει να κλάψω από συγκίνηση ή να γελάσω με την παιδική αθωότητα. Γνωρίζω και τα υπόλοιπα παιδιά, είναι και αυτά τα "παιδιά μου". Τα παιδιά του σχολείου που έχω τη χαρά και την τιμή να είμαι πρόεδρος του συλλόγου γονέων,τα παιδιά που μαζί πορευτήκαμε την προηγούμενη χρονιά και φτάσαμε στη κορυφή του Αειφόρου Βραβείου, βάζοντας με τις ενέργειες μας το σχολείο μας στην πρώτη θέση ανάμεσα στα σχολεία της χώρας μας. Τα εμπιστεύομαι αυτά τα παιδιά!! Είμαι υπερήφανη γι΄αυτά!! Και χαίρομαι που αντέδρασαν!! Χαίρομαι ακόμη που αποφασίσαμε μαζί να σταματήσουμε την κατάληψη το μεσημέρι της Δευτέρας, να συζητήσουμε όλοι μαζί για τους προβληματισμούς τους, γονείς, καθηγητές και παιδιά και έπειτα να αποφασίσουμε για την συνέχιση ή όχι των κινητοποιήσεων μας. Απλά, δημοκρατικά και ωραία.
Ήταν γνωστό βέβαια στην τοπική κοινωνία το θέμα της κατάληψης από την περασμένη εβδομάδα και όποιος ισχυριστεί το αντίθετο ή δεν μένει εδώ ή δεν παρακολουθεί τι γίνεται στο σπίτι του. Και μιλάω φυσικά για εμάς τους γονείς. Οι οποίοι έχουμε τις ίδιες και περισσότερες ευθύνες για την κατάληψη αλλά και για όποια γεγονότα λαμβάνουν χώρα στη σχολική κοινότητα. Ήταν αναμενόμενο τα παιδιά να αντιδράσουν όταν ακούν εμάς τους μεγάλους να είμαστε αναστατωμένοι. Και όταν λέω εμάς δεν εννοώ μόνο τους γονείς αλλά και τους καθηγητές τους. Ήταν φυσική αντίδραση-ευτυχώς!-να πράξουν όπως έπραξαν έπειτα από την πρώτη μέρα χωρίς βιβλία (στην ηλικία που είμαι πρώτη φορά θυμάμαι χρονιά χωρίς βιβλία) και αντί να τους συμπαρασταθούμε και να σταθούμε μαζί τους στην κατάληψη, τους εκφοβίζουμε και τους απαιτούμε υπακοή στη βαναυσότητα?
Προσωπικά απέφυγα να παρεβρεθώ στην αρχή της κατάληψης, πρώτον γιατί πιστεύω στην ελευθερία της σκέψης και δεύτερον γιατί ήθελα να δώσω στα παιδιά χώρο και χρόνο να σκεφτούν και να πράξουν. Όταν με πήρε τηλέφωνο ο ταμίας του συλλόγου του σχολείου μας, του 2ου γυμνασίου Ξυλοκάστρου, συζητήσαμε και αποφασίσαμε να παρακολουθήσουμε το θέμα από κοντά. Πήγα στο σχολείο κατά τις 10.30. Τα παιδιά ενθουσιασμένα, είχαν καταφέρει να κλειδώσουν τη δική μας εξώπορτα. Τα ξέρω αυτά τα παιδιά, είναι τα παιδιά μου. Βλέπω τη κόρη μου και τον γιό μου στη πρώτη τους κατάληψη και δεν ξέρω αν πρέπει να κλάψω από συγκίνηση ή να γελάσω με την παιδική αθωότητα. Γνωρίζω και τα υπόλοιπα παιδιά, είναι και αυτά τα "παιδιά μου". Τα παιδιά του σχολείου που έχω τη χαρά και την τιμή να είμαι πρόεδρος του συλλόγου γονέων,τα παιδιά που μαζί πορευτήκαμε την προηγούμενη χρονιά και φτάσαμε στη κορυφή του Αειφόρου Βραβείου, βάζοντας με τις ενέργειες μας το σχολείο μας στην πρώτη θέση ανάμεσα στα σχολεία της χώρας μας. Τα εμπιστεύομαι αυτά τα παιδιά!! Είμαι υπερήφανη γι΄αυτά!! Και χαίρομαι που αντέδρασαν!! Χαίρομαι ακόμη που αποφασίσαμε μαζί να σταματήσουμε την κατάληψη το μεσημέρι της Δευτέρας, να συζητήσουμε όλοι μαζί για τους προβληματισμούς τους, γονείς, καθηγητές και παιδιά και έπειτα να αποφασίσουμε για την συνέχιση ή όχι των κινητοποιήσεων μας. Απλά, δημοκρατικά και ωραία.
Αυτή είναι η δική μου πλευρά της κατάληψης του σχολείου μας γιατί καλό είναι να λέγονται κάποια πράγματα με το όνομά τους και όχι να εννοούνται, θέλοντας έτσι να διαφοροποιήσω εντελώς τη θέση και τη στάση μου από αυτή του προέδρου του 1ου γυμνασίου, όχι ώς προέδρου ενός φορέα, αλλά κυρίως ως γονέα.
Με εκτίμηση
Ρένα ΣιγάλαΜε εκτίμηση
πρόεδρος συλλόγου γονέων 2ου γυμνασίου Ξυλοκάστρου"
3 σχόλια:
Σκέφτηκα πολύ πριν αφήσω ένα σχόλιο αντίθετο με την περιρρέουσα ατμοσφαιρα του blog, αλλά κατέληξα να το προσπαθήσω, κάποιος θα καταλάβει τί λέω.
Στη χώρα μας καταλαμβάνουμε χωρίς περαιτέρω συνέπειες δρόμους, σχολεία, Πανεπιστήμια και κάθε λογής Δημόσια Κτίρια εμποδίζοντας το Κοινωνικό σύνολο. Φορτηγατζήδες και ταξιτζήδες, έδωσαν τον τόνο τον προηγούμενο χρόνο. Μειοψηφίες που ταλαιπωρούν τον κόσμο για τα "δίκαια αιτήματά τους". Μιά μειοψηφία των ΕΑΑΚ κλείνει τα Πανεπιστήμια για ένα νόμο που ψήφισε η πλειοψηφία της Βουλής... Τώρα ακούω καταλήψεις σε σχολεία για τα βιβλία. Να ρωτήσω με τί πλειοψηφία έγινε η κατάληψη; Πολύ φοβάμαι μιά μειοψηφία αποφάσισε όπως είναι το σύνηθες στη χώρα μας. Να πάμε τώρα στην ουσία του θέματος τα βιβλία. Το σωστό βέβαια ήταν, να υπάρχουν βιβλία στα σχολεία, αλλά γιατί κατάληψη; Μήπως το Κράτος θα φέρει τα βιβλία πιο γρήγορα; Κατά τη γνώμη μου στο θέμα των βιβλίων γίνεται διασπάθιση δημοσίου χρήματος. Στις ΗΠΑ που ημουν εγώ τίποτε δεν δίνεται δωρεάν. Κανέναν δεν είδα όμως να καίει βιβλία στο τέλος της σεζόν ή να τα σκίζει όπως εδώ. Αυτό το φαινόμενο, μόνο εμάς χαρακτηρίζει. Τα βιβλία,όπως διαβάζω και στις άλλες χώρες της Ευρώπης επιστρέφονται στο τέλος της χρονιάς για να επαναχρησιμοποιηθούν. Αν δεν είναι σε καλή κατάσταση, τα πληρώνεις. Ένα προ πολλού χρεοκοπημένο Κράτος, δίνει δωρεάν βιβλία στα σχολεία και στα εκατοντάδες ΤΕΙ και Πανεπιστήμια που έχει. Στο Πολυτεχνείο τους δίνουν βιβλία που στο εξωτερικό ήθελες αρχές δεκαετίας του '80 τουλάχιστον 50ευρώ! Αν δούμε ότι το 95% των φοιτητών τα χρησιμοποιεί για να στηρίξει κανένα PlayStation, δεν είναι διασπάθιση δημοσίου χρήματος; Ανέλυσα λίγο το θέμα "δωρεάν βιβλία", φαντάζεστε πόσο στοιχίζουν αυτά τα δωρεάν στο Κράτος; Ο μή σεβασμός των βιβλίων δεν συνάδει με το τεράστιο ποσόν που δαπανώνται γι' αυτά, δεν νομίζετε; Δεν μπαίνω καν στην ανάλυση ποιός παίρνει τη δουλειά, διαφάνεια, συγγραφείς, κλπ, κλπ.
Το δεύτερο θέμα είναι "καταλήψεις". Γιατί να καταλαμβάνουμε δημόσια Κτίρια και δρόμους; Η λογική αυτή δεν υπάρχει πουθενά εκτός Ελλάδος. Μαθαίνουμε να καταλαμβάνουμε κτίρια στο Γυμνάσιο ή Δημοτικό, συνεχίζουμε στο Πανεπιστήμιο και καταλήγουμε σε δρόμους ή στα δημόσια κτίρια που εργαζόμαστε στη συνέχεια. Όλη η Ελλάδα είναι μιά απεργία και μιά κατάληψη, δίχως συνέπειες βέβαια, γιατί θα βρεθεί τρόπος να ενσωματωθούν οι μέρες κατάληψης στο εξάμηνο (μιλάω για τα Πανεπιστήμια), το ίδιο θα γινόταν στα σχολεία αν ήταν πολλές οι μέρες και έτσι χωρίς συνέπειες μπορούμε να καταλαμβάνουμε τα πάντα.
Πολλά έχω να γράψω και να πω, αλλά ήδη έχω επεκταθεί και καταχράζομαι της φιλοξενίας του forum.
Δεν προσωποποιώ σε καμία περίπτωση ούτε αντιδικώ με την επιστολή, απλώς με αυτή την αφορμή εκφράζω τις θέσεις μου για το θέμα "κατάληψη" και "βιβλία".
Νομίζω ότι οι πρακτικές των τελευταίων 35 χρόνων θα πρέπει να αναθεωρηθούν, τουλάχιστον πολλές από αυτές. Μας πιέζει άσχημα η Τρόϊκα, αλλά και εμείς φταίμε σε πολλά σημεία για την κατάντια μας.
Θα προσθέσω και κάτι τελευταίο:
Κατάληψη σημαίνει υποβιβασμός του ιδρύματος, έτσι το ΕΜΠ καταλαμβάνει μιά θέση περίπου στο 600 της Παγκόσμιας κατάταξης Πολυτεχνείων. Οι καταλήψεις είναι μέρος του προβλήματος. Και όμως ένας νόμος οπως ο τελευταίος που σφίγγει λίγο τα λουριά, βρίσκει αντιδρασεις από τις Πολιτικές νεολαίες (δεν θα υπάρχουν, γιατί δεν θα χρησιμεύουν)και πνίγει πνίγει μερικά λαμόγια-καθηγητές...Πώς θα μοιραστούν το χρήμα -για έρευνα- από τον Πρύτανη αν δεν ελέγχεται το Πρυτανικό Συμβούλιο;
Το μέσο Ελληνικό Δημόσιο σχολείο παλαιότερα ήταν παράδειγμα προς μίμηση και γελάγαμε με τα ιδιωτικά που κατέφευγαν οι πιο αδύνατοι για να πάρουν το δίπλωμα, τώρα τουλάχιστον στην Αθήνα, ψάχνεις για ένα καλό ιδωτικό σχολείο, γιατί εκεί δεν γίνονται καταλήψεις μεταξύ άλλων προβλημάτων.
Εάν το Κράτος άφηνε ελεύθερα τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια πολύ φοβάμαι ότι στα Δημόσια θα πήγαιναν τα παιδιά που δεν έχουν χρήματα, όπως γίνεται στην Αμερική.
Ας τα δούμε λίγο διαφορετικά τα θέματα.
Συγνώμη για τα πολλά που έγραψα.
Αν για την κατάντια της παιδείας στην Ελλάδα φταίγανε οι καταλήψεις και τα δωρεάν βιβλία το πρόβλημα θα ήταν απλό. Αμ έλα που δεν είναι όμως...
Αν αναλύεις, καυτηριάζεις και στηλιτεύεις τις παρενέργειες ή τις συνέπειες μιας προβληματικής κατάστασης δεν λύνεις ποτέ το πρόβλημα. Π.χ. Το ότι κάθε οικογένεια πληρώνει χιλιάδες ευρώ για να μάθουν τα παιδιά της ξένες γλώσσες φταίνε οι καταλήψεις; Το ότι δεν μαθαίνουν τα παιδιά υπολογιστές στο σχολείο και δεν πιστοποιούνται μέσα σε 12 χρόνια, ενώ θα χρειάζονταν το πολύ 12 μήνες, ποιος φταίει; Ας μην επεκταθώ σε θέματα αγωγής και γενικότερης μόρφωσης και ας μείνω σε θέματα κατάρτισης, γιατί αν αρχίσω δεν θα σταματάω.
Το πρόβλημα είναι άλλο και όχι η αντίδραση. Άσε που αν αντιδρούσαμε σωστά και μαζικά πριν πολλά χρόνια ίσως να είχαμε λύσει και το πρόβλημα...
Δημοσίευση σχολίου