Διαβάζουμε και ακούμε πολλά τα τελευταία χρόνια για την κρίση και πάνω απ' όλα βιώνουμε βαθιά στο πετσί μας τις συνέπειές της. Βομβαρδιζόμαστε από μέτρα, φόρους, χαράτσια και η ζωή γίνεται δυσκολότερη μέρα με τη μέρα. Άλλοι έφτασαν γρηγορότερα στην άκρη του "γκρεμού", ενώ καθημερινώς καταφτάνουν κι άλλοι, κι άλλοι και πάει λέγοντας. Έτσι που το πάνε οι περισσότεροι θα καταλήξουμε εκεί, αν δεν έχουμε ήδη.
Δεν θα προσθέσω κάτι για όλα αυτά. Ούτε για λύσεις θα μιλήσω, ούτε για σωτήρες, ούτε για αγώνες. Μία υπόθεση θέλω να κάνω μόνο. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι αύριο το πρωί η Ελλάδα (θα μπορούσαμε να πούμε το ίδιο και για άλλες χώρες) δεν χρωστάει πουθενά ούτε ένα σεντς. Έφευγαν οι τρόικες, τα ΔΝΤ και τα μνημόνια και μας άφηναν στην ησυχία μας. Έτσι απλά. Αύριο, 3 Οκτωβρίου του 2012.
Θα ήταν το τέλος ενός μαρτυρίου; Θα ήταν η αρχή ενός μεγαλύτερου; Θα παίρναμε το μάθημά μας και θα αρχίζαμε να βελτιώνουμε όλα αυτά που μας έφεραν ως εδώ; Θα ξανακάναμε τα ίδια και χειρότερα;
Μήπως θα 'πρεπε να σκεφτούμε καλύτερα αυτή την υπόθεση εργασίας και να αρχίσουμε από σήμερα να τα βελτιώνουμε, ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε ρεαλιστικότερη αυτή τη φαντασίωση; Μήπως πρέπει να ξεκινήσουμε;
Α.Α.Ζ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου