Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010

Οικολογία στο πνεύμα...

Με αυτόν τον όρο τιτλοφόρησε ποιητική συλλογή του το 1997, ο Ξυλοκαστρίτης ποιητής Τάκης Μιχόπουλος. Τον ίδιο όρο ανέλυσε σε συνέντευξή του ο Ιγνάσιο Ραμονέ στις 31/1/2000 (αναδημοσίευση «Ελευθεροτυπία»). Και οι δύο μίλησαν για την πνευματική μόλυνση. Βαριά ασθένεια. Δύσκολη περίπτωση. Δυσκολότερη κι από τη μόλυνση της φύσης, που μάλλον παρενέργεια της πνευματικής είναι.

Άντε τώρα να λύσουμε προβλήματα, όπως αυτό του περιβάλλοντος καλή ώρα, όταν είμαστε άρρωστοι πνευματικά! Όταν έχουν μολυνθεί «οι αντιλήψεις μας για το ουσιώδες και το άξιο», όταν αξίες και ιδανικά υποχώρησαν μπροστά στο επιφανειακό, το εφήμερο και το ψεύτικο…

Για να λύσουμε τα προβλήματα μας, μάλλον πρέπει να γιατρευτούμε πρώτα. Πώς όμως; Από ποιον περιμένουμε λύση για την αρρώστια του νου;

  • Από τα Υπουργεία; Δεν προλαβαίνουν μάλλον. Έχουν άλλα «σοβαρότερα» θέματα! Το Υπουργείο Υγείας ασχολείται με τα εμβόλια της «πανδημίας» και άλλα σημαντικά ζητήματα, ενώ το Υπουργείο Παιδείας εδώ και δεκαετίες ψάχνει να βρει τον ιδανικό τρόπο που θα περνάς από τη Β’ στη Γ’ φάση της «εκπαίδευσής» σου, ξεχνώντας να καλυτερέψει τις ίδιες τις φάσεις…
  • Μήπως από τους πολιτικούς, τους διανοούμενους και τους καλλιτέχνες του σταρ-σύστεμ και των χορηγών; Μπα… Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν άλλες έννοιες, εμπορικές, ξένες με το πνεύμα. Λίγοι έχουν μείνει! Μικρό καλάθι κι εδώ…

Από ποιον να περιμένουμε λύση, λοιπόν; Από κανέναν, μάλλον!!! Μόνοι μας πρέπει να γίνουμε καλά! Αυτοΐαση! Δεν γίνεται αλλιώς. Και σε αυτή την περίπτωση η λύση δεν φαίνεται ότι μπορεί να έρθει από πάνω. Από κάτω ότι γίνει. Αρκεί να το συνειδητοποιήσουμε…

Πρέπει να γίνει ο παράλληλος στόχος όλων των κινημάτων. Όλων των ανεξάρτητων φωνών! Όλων όσων θέλουν να καλυτερέψουν τη γειτονιά τους, τον τόπο τους, τη χώρα τους, τον κόσμο. Πρέπει να φροντίσουν πρώτα για την ίασή τους και μετά για τους γύρω τους. Να αναπτύξουν και να διαδώσουν τα αντισώματα που χρειάζονται για να αναγνωρίζεις και να αποφεύγεις τις πηγές μόλυνσης.

Πρέπει να αντισταθούμε στην εξάπλωση της αρρώστιας αυτής και να αναπτύξουμε την οικολογία του πνεύματος. Είναι ο μονόδρομος που θα μας οδηγήσει στην έξοδο κινδύνου…

Και σε όσους νομίζουν ότι δεν έχουμε τίποτα ανησυχητικό και πάμε καλά, θα απαντήσω με τους στίχους του Τάκη Μιχόπουλου:

Αν είσαστε όπως λέτε

γιατί κατά διαβόλου πηγαίνετε

γιατί σας ξερνάνε οι βράχοι

γιατί σας φτύνουνε τα δέντρα της γης σας

Ανδρέας Απ. Ζάρρος

Δεν υπάρχουν σχόλια: