ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ "ΣΦΗΚΑ": Η ΕΜΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ 7 ΝΑΝΟΙ...

Επειδή βαρεθήκαμε αυτό το παραμύθι, απαντήσαμε στο δήμαρχο και στους ...περιτριγύρω του που το αναπαράγουν, με την παρακάτω επιστολή που δημοσιεύει η σημερινή "ΣΦΗΚΑ".

Η εμπάθεια και οι 7 νάνοι.
Το αγαπημένο παραμύθι των αρχόντων του Ξυλοκάστρου.

Ο χαρακτηρισμός «εμπαθής» είναι η αγαπημένη έκφραση διαφόρων κυρίων και κυριών της δημοτικής αρχής Ξυλοκάστρου, όψιμων και σιτεμένων, όταν θέλουν να εξηγήσουν τους λόγους που τους ασκούμε κριτική, τα τελευταία 7 χρόνια που εμφανίστηκαν στην «αγορά» της πόλης μας.
Ο Φυτράκης λέει για τον εμπαθή ότι είναι ο «κατεχόμενος ή εμπνεόμενος από το πάθος του μίσους, ο μοχθηρός, ο κακιασμένος». Ο Μπαμπινιώτης λέει ότι εμπάθεια είναι «η έντονη αντιπάθεια εναντίον κάποιου που εμποδίζει την αντικειμενική κριτική, η έκφραση έντονου αρνητικού συναισθήματος, η πώρωση, η μισαλλοδοξία, η μοχθηρία». Εμπαθείς λοιπόν. Η εύκολη λύση και …καθαρίσαμε.
Με ένα σμπάρο προσπαθούν να χτυπήσουν δυο τρυγόνια. Από τη μία προσπαθούν να ακυρώσουν την προσπάθεια που κάνουμε όλοι εμείς στην Αρμονική Ανάπτυξη και από την άλλη θέλουν να κρύψουν το πραγματικό τους πρόσωπο, που αποκαλύπτεται, συχνά πυκνά, από τις παρεμβάσεις μας.
Πληρώνουμε το τίμημα της αυτονομίας μας, το ξέρουμε. Την ακομμάτιστη παρέμβασή μας, ναι. Αλλά τι να κάνουμε; Αυτο-διοίκηση ζητάμε, όχι διοίκηση! Γι’ αυτό παλεύουμε τόσα χρόνια. Για να μην αποφασίζουν κάποιοι λίγοι για τους πολλούς.
Τα ίδια βέβαια, λέγαμε και στους προηγούμενους. Όταν οι περισσότεροι από τους σημερινούς άρχοντες δεν είχαν εκφραστεί ποτέ δημόσια για τα πολιτικά δρώμενα της πόλης, εμείς τα λέγαμε και στον κ. Σκούρα. Η Αυτοδιοίκηση είναι άλλο πράγμα για μας, δεν είναι αυτή η καρικατούρα. Δεν είναι αυτοδιοίκηση να φέρνουμε ειλημμένες αποφάσεις στο δημοτικό συμβούλιο και να τις επικυρώνουμε ομόφωνα ή πλειοψηφικά (η ποιότητα των αποφάσεων και των επιλογών είναι μια ξεχωριστή και σημαντική κουβέντα που θα την κάνουμε άλλη φορά).
Λυπηρό φαινόμενο είναι και η στήριξη που παρέχεται στη συγκεντρωτική και φιλελεύθερη διακυβέρνηση του δήμου μας, από αριστερούς και προοδευτικούς ανθρώπους, εντός και εκτός εισαγωγικών. Στήριξη και συμμετοχή, σε όλα. Διαχείριση, προπαγάνδα, παραμύθια… Παλεύουν να μας πείσουν ότι αφού έφυγε ο Σκούρας, τώρα είναι όλα καλά. Ο τόπος και η δημοκρατία έλυσαν όλα τα προβλήματά τους και πρέπει να παρέχουμε μόνιμη ασυλία στους εκπορθητές. Όμως δεν είναι έτσι. Δυστυχώς!
Είναι ενοχλητικό, το καταλαβαίνουμε, να βλέπουν στην παρουσία μας αυτό που θα έπρεπε να λένε και να κάνουν αυτοί, οι «αριστεροί» και «προοδευτικοί», αλλά έτσι είναι. Όταν για διάφορους λόγους εντάσσεσαι, για να καλυφθείς κατηγορείς τους άλλους που δεν εντάχθηκαν, ως εμπαθείς. Πολύ προοδευτική πρακτική! Κρίμα.
Κρίμα γι’ αυτούς και κρίμα για το Ξυλόκαστρο. Θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα αν υπήρχαν κι άλλες φωνές που θα καυτηρίαζαν τα κακώς κείμενα. Αν υπήρχαν φωνές που θα τους πείραζαν το ίδιο οι εξουσιαστικές πρακτικές του «δικομματισμού» και στην τοπική βουλή, όπως τους πειράζει στην παραπάνω. Ξανά κρίμα.
Το έχουμε πει πάλι, να το πούμε κι άλλη μία. Δεν γίνεται η εμπάθεια και το μίσος να παράγουν ενέργεια που θα τροφοδοτεί, τόσα χρόνια, μια συλλογική προσπάθεια. Για λίγο καιρό ίσως, για πολύ όμως, αδύνατον. Τροφοδοτούμαστε από σταθερές ιδέες και αξίες που αντέχουν στο χρόνο και δεν αλλάζουν με τον άνεμο. Πρέπει να αγαπάς αυτό που κάνεις και να το πιστεύεις, για να καταφέρνεις να αντέχεις τις «κακουχίες» της αυτονομίας, αλλά και να είσαι πάντα έτοιμος να πληρώσεις το κόστος. Κόστος, που τελικά αποδεικνύεται μικρό μπροστά στο μέγεθος της ικανοποίησης που αφήνει η συμμετοχή, η αξιοπρέπεια, η πολιτική, με την αρχαία έννοιά της. Το δύσκολο δρόμο που έχουμε διαλέξει, δε γίνεται να τον διαβείς με οδηγό το μίσος. Να είστε βέβαιοι γι’ αυτό.
Θα ήταν πιο χρήσιμο για όλους, να αφήσετε τα παραμύθια με την εμπάθεια και να απαντήσετε πολιτικά, έστω και μια φορά σε μια πρόταση ή σε μια μομφή που καταθέτουμε.
Μια φορά μόνο. Εσείς μένετε στο «Μια φορά κι έναν καιρό…», πρωταγωνιστές και κομπάρσοι, χιονάτες, πρίγκιπες και νάνοι της τοπικής θεατρικής σκηνής.

Ανδρέας Απ. Ζάρρος