ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟΥ: ΘΛΙΨΗ…

Σήμερα Δευτέρα 27/4/2009 είχαμε δημοτικό συμβούλιο στο Ξυλόκαστρο. Πολλά θέματα τέθηκαν προ ημερησίας και 45 ήσαν στην ημερήσια διάταξη. Δεν συμπεριλήφθηκε βέβαια, το αίτημα των 25 πολιτών για τις ΣΔΙΤ, που κατατέθηκε στις 6/4/2009! Αναγκαστική εδώ η σύγκριση με την Κόρινθο, όπου δύο πολίτες (και όχι 25 όπως λέει ο κώδικας) κατέθεσαν μία πρόταση και συζητήθηκε αμέσως στο επόμενο ΔΣ, χωρίς γραφειοκρατίες και δικαιολογίες! Θλίψη…

Κατά τ' άλλα χαμός. Φωνή, αντάρα, χαρακτηρισμοί, ειρωνείες, διακοπές, τσαμπουκάδες, τα πάντα όλα, εκτός από συζήτηση! Θλίψη…

Βασανιστήριο αποδείχτηκε η αναμονή μας για να συζητηθεί το 1^ο θέμα της ημερήσιας διάταξης που ήταν ο Κανονισμός λειτουργίας του ΔΣ, για το οποίο είχαμε καταθέσει τις προτάσεις μας τον Ιούλιο του 2008. Τελικά, μετά από ώρες, φτάσαμε στη συζήτηση του θέματος, όπου δυστυχώς η δημοτική αρχή δεν δέχτηκε καμία από αυτές. Οι σύμβουλοι της πλειοψηφίας αρνήθηκαν να θεσμοθετήσουν το δικαίωμά μας να μιλάμε ως συνδυασμός σε κάθε θέμα, όπως γίνεται σε πολλά δημοτικά συμβούλια της χώρας αλλά και στο νομαρχιακό συμβούλιο Κορινθίας. Δεν δέχτηκαν καμία από τις προτάσεις μας, που σκοπό είχαν το άνοιγμα του συμβουλίου στην κοινωνία. Η μειοψηφία του ΔΣ και ο ανεξάρτητος σύμβουλος Θάνος Παπαχριστόπουλος στήριξαν τις απόψεις μας, αλλά δεν τους έπεισαν. Τη «βρώμικη» δουλειά την έκανε ο πρόεδρος του ΔΣ Διονύσης Λογοθέτης, που με δικαιολογίες του τύπου ότι «…δεν μπορούμε, δεν μας επιτρέπει ο νόμος, πήρα τηλέφωνο και τους 14 δήμους της Κορινθίας και δεν το κάνει κανένας…», προσπάθησε να καλύψει την απέχθεια της δημοτικής αρχής προς τη συζήτηση και την άλλη γνώμη. Είναι σαφές και ότι μπορούν και ότι δε θέλουν. Θλίψη…

Έχουμε βαρεθεί πια να παρακολουθούμε συμβούλια επικύρωσης ειλημμένων αποφάσεων, που τίποτα δεν συντίθεται εκεί μέσα και καμία απόφαση δεν αλλάζει μετά από συζήτηση. Έχουμε  βαρεθεί να ακούμε φωνές και κοκορομαχίες. Έχουμε βαρεθεί να λένε δημοκρατικούς θεσμούς αυτή την επίφαση δημοκρατίας. Θλίψη…

Αυτό που βρήκαν να εστιάσουν ήταν το κλείσιμο της πρότασής μας, που έλεγε να μην είναι υπερυψωμένο το προεδρείο και θεώρησαν ειρωνική την έκφραση «Η γείωση βοηθάει πάντα». Ο πρόεδρος μού ζήτησε εξηγήσεις. Του εξήγησα λοιπόν, ότι διόλου ειρωνική δεν είναι η φράση αυτή και είναι μια έννοια που χρησιμοποιεί και αναλύει ο δάσκαλός μου, Τάκης Μιχόπουλος. Τότε ο δήμαρχος ουρλιάζοντας, με κατηγόρησε ότι αντιγράφω και δεν αναφέρω την πηγή!!! Είχε δίκιο ο Αϊνστάιν.  "Άπειρο" δίκιο. Θλίψη…

Τελικά, όλα συνωμοτούν για να μας κάνουν να σιχτιρίσουμε και να αράξουμε στον καναπέ μας. Να αφήσουμε τη «δουλειά» στους …ειδικούς, που θα εκτελούν ανενόχλητοι το θεάρεστο έργο τους και να ασχοληθούμε μόνο με την πάρτη μας. 

Πόσο μαλάκας είμαι Θεέ μου και δεν το κάνω; Πολύ, ε; Άπειρο; Θλίψη…

Ανδρέας Απ. Ζάρρος