Η μεταπολίτευση συμπλήρωσε τα συντάξιμα χρόνια της. Λουλακί και φιστικί μοιράστηκαν το χρόνο στη θέση του οδηγού και έκλεισαν την 35ετία. Και οι δύο μαζί, κατάφεραν να μην αφήσουν τίποτα όρθιο. Δείτε τα σχολιά, τα νοσοκομεία, τους δρόμους, τα σκουπίδια, το περιβάλλον, το τοπίο, τον πολιτισμό, το μυαλό και την ψυχή μας.Η ευθύνη βέβαια, είναι κυρίως δική μας, των πολιτών. Μπορεί τώρα πια, να μη σχηματίζονται ουρές με αυτοκίνητα και σημαίες και να μη φαίνεται τόσο η κατάντια μας, αλλά παραμένουμε οι κύριοι υπεύθυνοι της φιστικολουλακί λαίλαπας. Και για την ανεπάρκεια της αριστεράς εμείς φταίμε, επίσης. Εμείς, που ανεχόμαστε το δήθεν, το ψεύτικο, το ιδιοτελές και ιδιωτεύουμε.
Σήμερα, μετά από πολύ καιρό, είδα πολιτικούς να ξιφασκούν στην τηλεόραση. Είμαστε χαμένοι από χέρι. Όμως, απορώ με μας! Πώς μπορούμε και ξανακούμε τους ίδιους και τους ίδιους να λένε τα ίδια και τα ίδια, αλλάζοντας μόνο ρόλους, κατά καιρούς; Τι έχουμε πάθει, ρε; Στον αέρα το βάζουν αυτό που μας αποχαυνώνει; Στο νερό; Και στα δύο; Πώς τους αντέχουμε; Πότε θα συνταξιοδοτήσουμε το γέρικο πολιτικό σύστημα που μας ταλαιπωρεί; Πότε θα γίνουμε πολίτες "διαρκείας" και όχι στιγμιαίοι, του τύπου "Ψεκάστε - ψηφίστε - τελειώσατε";
Είδα ένα όνειρο χθες. Πλησίαζαν, λέει, εκλογές και καθόμασταν σε μια πλατεία. Ξαφνικά, από τη μια μεριά της πλατείας φάνηκε μια φιστικί κουστωδία με σημαίες και 5-6 πολιτευτάδες μπροστά και μια λουλακί από την άλλη. Τότε πετάχτηκαν όλοι από τα μαγαζιά και τους πήραν στο κυνήγι. Τους πετούσαν νερό, ντομάτες, φρούτα, γιαούρτια και διάφορα τέτοια που είχαν κρυμμένα. Τους περίμεναν!
Ρωτάω κάποιον: "Γιατί;" Μου λέει: "Δεν θα ξαναφήσουμε κανέναν από δαύτους να μας κοροϊδεύει. Ξυπνήσαμε πατριώτη! Ξυπνήσαμε!!!" Και ξύπνησα κι εγώ. Και κατάλαβα ότι ήταν όνειρο. Κρίμα... Όμως, πού ξέρεις; Λένε ότι πολλές φορές τα όνειρα βγαίνουν αληθινά. Πού ξέρεις καμιά φορά!
Θα μου πείτε δεν είναι λύση το γιαούρτωμα. Γιατί, μήπως είναι οι εκλογές; Τέλος πάντων, ας μην ανοίξουμε τέτοιο θέμα τώρα. Πάντως και θα το ευχαριστιόμασταν και για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, μάλλον θα είχαμε ανέβει πολιτικά σε άλλο επίπεδο, από αυτό που είμαστε. Μάλλον θα κάναμε κι άλλα, καλύτερα. Μάλλον. Λέτε το γιαούρτι να είναι η θεραπεία για την πολιτική μαλάκυνση που έχουμε πάθει; Λέτε έτσι να δούμε άσπρη μέρα; Λέτε τώρα με τη συνταξιοδότηση της μεταπολίτευσης να γιατρευτούμε; Αμήν, Παναΐτσα μου...
Ανδρέας Απ. Ζάρρος
ΥΓ: Ξύπνησα γρήγορα από το όνειρο και δεν είδα όλους τους υποψήφιους που γιαουρτώνανε, για να το πω στους φίλους που έχουν αγωνία για τα ψηφοδέλτια. Πάντως και ο Παναής ήταν και ο Αναστάσης και το Φαινόμενο και η Αθηνά. Άλλους δεν θυμάμαι. Από τη χαρά μου πετάχτηκα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου