Προς τον κ. Γιάνναρο, από τον Παναγιώτη Παπανικολάου...

κ. Γιάνναρε.

Με αφορμή το άρθρο σας και ειδικότερα την πρώτη παρατήρηση  σας:

"Κανένας λογικός  Έλληνας δεν θέλει να βγει η χώρα από το ευρώ, ούτε ‘αισθάνεται καλά‘ να ακούει σενάρια χρεοκοπίας ή να αισθάνεται ότι θα υποθηκευτεί η ζωή η δική του και των παιδιών του. Απαιτεί όμως να υπάρξει ένα νέο πολιτικό σύστημα το οποίο θα εφαρμόσει ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση, με κοινωνική δικαιοσύνη και στη βάση της συνολικής συμβολής καθενός με βάση τις δυνάμεις του", θα ήθελα να σας υποβάλλω κάποιες ερωτήσεις, αν μου επιτρέπετε.

Είμαι Φυσικός και όχι Οικονομολόγος όπως εσείς και τόσο η εμπειρία της ζωής όσο και η μελέτη της λειτουργίας των κοινωνιών, καταλήγουν στην γνώση ότι το πολιτικό σύστημα μιας χώρας στηρίζεται στην λειτουργία ενός συγκεκριμένου οικονομικού συστήματος. Το δικό μας οικονομικό σύστημα ακολουθεί το μοντέλο  της λεγόμενης  ελεύθερης  αγοράς, ή του νεοφιλελεύθερου πρότυπου, ή του καπιταλισμού πολύ απλά.

Συμφωνείτε ότι ο πρωταρχικά υπεύθυνος για την κρίση που ζει σήμερα (όχι μόνο το Ελληνικό κράτος), αλλά και ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπινων κοινωνιών, είναι το συγκεκριμένο οικονομικό σύστημα, το οποίο δεν είναι η πρώτη φορά που δοκιμάζεται από τέτοια κρίση;

Συμφωνείτε ότι η  κρίση που ζούμε σήμερα και η οποία κατά μελετητές είναι χειρότερη από αυτήν του 1920 που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ, όχι μόνο απειλεί να σαρώσει το πλαίσιο των κοινωνικών και εργασιακών θεσμών, όχι μόνο υποβαθμίζει τον πολιτικό φορέα της κρατικής διακυβέρνησης σε υπάλληλο μιας οικονομικής υπερκυβέρνησης της ‘Τρόικα‘, αλλά οδηγεί σε μία βαθιά και συνεχή ύφεση  την Ελληνική  Οικονομία;

Γνωρίζετε ότι αξιωματούχος του ΔΝΤ (Κάρμεν Ράινχαρτ) έχει δηλώσει ότι :

η οριστική απεμπλοκή μιας χώρας από τη κρίση του δημόσιου χρέους αποτελεί διαδικασία όχι γραμμική αλλά ‘δύστροπη και ελικοειδή‘ που μπορεί να διαρκέσει από 50 μέχρι 100 έτη ή και περισσότερο!!!

Συνεπώς πώς οραματίζεστε το πολιτικο-οικονομικό σύστημα, με το οποίο θα επιτευχθεί η έξοδος από την κρίση;

Ποιος θα πρέπει να είναι από εδώ και πέρα ο στρατηγικός στόχος, παρεμβάσεις για τη διάσωση και αναζωογόνηση του συστήματος ή αλλαγή Παραδείγματος; (1)

(1)      Παγκοσμιοποίηση –οικονομική κρίση-πολιτική: Σχέσεις αντινομίας και σύγκρουσης : Μεν. Γκίβαλος (στο βιβλίο : Ο χάρτης της κρίσης. Το τέλος της αυταπάτης.)  

Μετά τιμής.

Παναγιώτης Παπανικολάου

Φυσικός