"Έχεις στεναχωρία; Να μην έχεις στεναχωρία!!!"...

 

Ντροπή και στενοχώρια με κατακλύζουν, όπου γυρίσω το κεφάλι μου. Ντροπή και στενοχώρια για τον κόσμο που φτιάξαμε. Και δεν χρειάζονται πολλές εξηγήσεις. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά για παράδειγμα, πώς ζουν και πώς μεγαλώνουν τα παιδιά στην Αφρική και στη Γάζα. Και όχι μόνο εκεί βέβαια! Ντροπή και στενοχώρια...

Μεγάλη ντροπή και στενοχώρια σε πιάνει επίσης, αν κοιτάς γύρω σου σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο που έτυχε να γεννηθούμε, την Ελλάδα. Ναι ναι, εδώ που κάποτε ...η δημοκρατία, ο πολιτισμός, οι τέχνες και όλα τα καλά. Και τον καταντήσαμε ένα από τα μεγαλύτερα τριμπούρδελα του δυτικού κόσμου. 

Μια ματιά χρειάζεται κι εδώ να ρίξεις γύρω σου και καταλαβαίνεις τα πάντα. Μια ματιά σ' ένα δημόσιο νοσοκομείο ή σε κάνα πραγματικά δημοσιογραφικό σάιτ (π.χ. reportersunited.gr) ή μια ματιά στα γήπεδα και τις άδειες εξέδρες του χθεσινού τελικού ποδοσφαίρου, στις οδομαχίες που δίνουν μεταξύ τους στο Βερολίνο σήμερα κόκκινοι και πράσινοι Ελληνάρες (τι ξεφτίλα πατριώτες!!!) ή μια ματιά στον Γολγοθά ενός ηλικιωμένου χαμηλοσυνταξιούχου κλπ κλπ.

Και τι μπορείς να κάνεις για να μην έχεις στεναχωρία, που λέει κι ο Δημητρός; Αυτό που κάνουμε με επιτυχία οι περισσότεροι; Δεν πολυκοιτάμε γύρω μας, φτιάχνουμε έναν δικό μας κόσμο και πορευόμαστε; Τη δουλειά μας, τους φίλους μας και "ζωή είναι, θα περάσει", που έλεγε κι ο Αργύρης Χιόνης; Καλό και αναγκαίο είναι κι αυτό, δεν λέω. Για να τη βγάλεις καθαρή, πρέπει να φτιάξεις το καταφύγιό σου, αλλά φτάνει για να είσαι καλά; Όχι, δεν φτάνει. Θέλει και κάτι τις ακόμα... 

Η ζωή για να έχει ενδιαφέρον πρέπει να βλέπεις και να σκαρώνεις όμορφα πράγματα, να αγαπάς, να διαβάζεις, να ταξιδεύεις, να βοηθάς όπου και όπως μπορείς, να σε ενοχλεί η αδικία, οι ανισότητες κι οι διαχωρισμοί, να κολυμπάς κόντρα στα εποχιακά ρεύματα, οι πράξεις να συμβαδίζουν με τη θεωρία και άλλα πολλά. Μπορεί να μην τα καταφέρνεις πάντα να είσαι στην πρώτη γραμμή, γιατί κάνει κύκλους η αντοχή και η δύναμή μας, όμως έχει σημασία να μην αλλάξουμε και συνηθίσουμε το άδικο, το άσχημο, το ματαιόδοξο. Το έλεγε καλά ο Χρόνης Μίσσιος. "Μπορεί απέναντι μας να έχουμε ένα παντοδύναμο σύστημα και να μην καταφέρουμε ποτέ να το νικήσουμε, παλεύουμε όμως για να μην μας αλλάξει αυτό. Μια νίκη είναι κι αυτή". 

ΟΚ, προσπαθούμε πρώτιστα να επιβιώσουμε οικονομικά και η δουλειά πλέον μας τρώει πολύ χρόνο και μυαλό. Καπιταλισμός με πολλά αυτοάνοσα αφού... και πρέπει να τρέχεις περισσότερο για να βγει το μεροκάματο. Είναι σημαντικό όμως να μην μας πάρει μπάλα η κατάσταση και χάσουμε την ανθρωπιά μας. Είναι σημαντικό να έχουμε τον νου μας...

ΥΓ: Συχνά πυκνά ακούμε για την ελπίδα που έχουμε στις νέες και τους νέους και ότι αυτοί μπορούν ν' αλλάξουν τον κόσμο και διάφορα τέτοια. Όμως δεν είμαι πολύ αισιόδοξος. Κατ' αρχάς πάντα υπήρχαν οι νέοι και οι νέες που αντιδρούσαν, δεν συμβιβάζονταν κλπ, αλλά πάντα είναι μειοψηφίες και μάλιστα μικρές. Και η απαισιοδοξία μεγαλώνει όταν ρωτάς ανθρώπους που ασχολούνται με την εκπαίδευση των παιδιών και σου λένε ότι τα πράγματα χειροτερεύουν χρόνο με τον χρόνο. Αυτό το είχε προβλέψει και το έλεγε με το αιχμηρό και σαρκαστικό χιούμορ του ο Τάκης Μιχόπουλος στο ποίημά του Μαλάκια και Τηλελοίμωξη. Και το έγραψε πολύ πριν οι οθόνες, μικρές και μεγάλες, γίνουν προέκταση του χεριού και του μυαλού μας και δυστυχώς, το βασικό παιχνίδι των παιδιών από τη βρεφική ηλικία.

Οι πειναλέοι και οι ξυπολιάδες

της γερμανικής κατοχής

καλοντυμένοι και χορτασμένοι

έδωσαν καρπούς ημιμαλάκια

(θύματα και βαριάς τηλελοίμωξης)

Τα ημιμαλάκια εξελίσσουν τώρα μαλάκια

Δε θα ζω να κλάψω και να γελάσω

με τα μαλάκια των μαλακίων

Διάβρωση ακτών, ψυχών και συνειδήσεων...

 

(Φωτό: Βαβέλ, Ξυλόκαστρο. Τέσσερις δεκαετίες πριν...)

Τον τελευταίο καιρό η θάλασσα ανασαίνει βαριά και δυνατά στα μέρη μας και όλο παίρνει χώρο από τη στεριά. Εκεί που πάντα την υπηρετούσε, στρώνοντας στα πόδια της τα φερτά υλικά των ποταμιών, τις τελευταίες δεκαετίες τής αφαιρεί μεγάλα κομμάτια από τη σάρκα της...

Βλέπετε οι κάτοικοι της στεριάς περιόρισαν στο ελάχιστο τα φερτά υλικά, τσιμεντώνοντας ή ακόμα ακόμα και σταματώντας ποτάμια, ή χρησιμοποιώντας την άμμο τους για άλλες δουλειές ενώ παράλληλα κάνοντας έργα και παρεμβάσεις στα κουτουρού (π.χ. μαρίνες, προσχώσεις κ.α.), έκοψαν τη ροή των υλικών που έχουν απομείνει, εμποδίζοντάς τα να κάνουν το ταξίδι τους...

Όλα αυτά όμως έγιναν εξ αιτίας της διάβρωσης που έγινε εσωτερικά στους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να χάσουν τον σεβασμό τους στη μάνα Γη και τον προσανατολισμό τους γενικότερα. Μπίζνες, κέρδη και εφήμερες ματαιοδοξίες έγιναν δυστυχώς οι στόχοι και τα πρότυπά τους και βέβαια με τέτοια κριτήρια επιλέγουν και τους κατάλληλους αρχόντους για να τους εκπροσωπούν και να τα κάνουν χειρότερα...

Ίσως κάποτε να καταφέρουν και να επιλύσουν το πρόβλημα της διάβρωσης των ακτών του Κορινθιακού. Έχει πιθανότητα να συμβεί κάποια στιγμή στο εγγύς μέλλον, μόνο και μόνο γιατί είναι πολύ μεγάλη μπίζνα και οι μεγάλες μπίζνες είναι το ζητούμενο των εταιρειών που κυβερνούν πραγματικά αυτόν τον τόπο. Το άλλο το πρόβλημα όμως, αυτό της εσωτερικής διάβρωσης, είναι πιο δύσκολο. Μάλλον αυτοάνοσο...

* Ένα παραμύθι του επόμενου αιώνα λέει: "η θάλασσα με τον τρόπο αυτό ήθελε να εκδικηθεί τους ανθρώπους που την έκαναν χαβούζα, ρίχνοντας μέσα της απόβλητα, σκουπίδια και όλα τα βρώμικα περισσευούμενα του τρόπου ζωής τους..." 

Βρώμικο ψωμί...

 

Άλλη μία ανάρτηση μετά από καιρό στα δίχτυα, πάλι για όμορφο λόγο και πάλι για βιβλίο. Είναι το «Βρώμικο ψωμί» που έγραψε ο φίλος κι αδελφός Χριστόφορος Κάσδαγλης και είναι κομμάτι μιας σειράς βιβλίων των Εκδόσεων Οξύ με τίτλο 33 1/3, που επιμελήθηκε ο αγαπημένος Μάκης Μηλάτος και αφορά σε σημαντικούς δίσκους της παγκόσμιας (και ελληνικής) μουσικής σκηνής και μόλις κυκλοφόρησε η πρώτη φουρνιά στη χώρα μας που αποτελείται από 13 βιβλία.

Τον σημαντικό αυτό δίσκο του Διονύση Σαββόπουλου που κυκλοφόρησε το 1972, εμείς τον γνωρίσαμε λίγο αργότερα, στα τέλη της δεκαετίας του 70 που γίναμε γυμνασιόπαιδα και είχαμε αρχίσει να ψαχνόμαστε σε όλα τα επίπεδα. Μας ταρακούνησε, μας συντρόφευσε πολλά βράδια με κιθάρες στον Πευκιά και τον αγαπήσαμε σφόδρα! Ο αγαπημένος μας τότε Νιόνιος, ήταν ένας από τους σημαντικότερους καταλύτες της χημικής διεργασίας που συνέβαινε μέσα μας και αφορούσε στην κοινωνική και πολιτική ενηλικίωσή μας. Άσχετα με την μετέπειτα πορεία και στάση του καλλιτέχνη, που καθόλου δεν μας άρεσε (όπως και στον συγγραφέα), άφησε μέσα μας ανεξίτηλα σημάδια, που «φαίνονται» ακόμα.

Ο Χριστόφορος είναι μαέστρος του γραπτού λόγου. Σε αυτό το βιβλίο όμως έχει ξεπεράσει κατά πολύ τον εαυτό του. Αυτός λέει ότι τον βοήθησε το θέμα. Δεν ξέρω ακριβώς τι έγινε, αλλά το αποτέλεσμα είναι απίστευτα δυνατό και ήταν έκπληξη ακόμα και για μένα, που ξέρω και θαυμάζω τον τρόπο γραφής του. Ειδικά όσοι υπήρξαν Σαββοπουλικοί κάποτε, αυτό το βιβλίο θα το λατρέψουν. Μικρό (στο μάτι μόνο) και σε πολύ καλή τιμή, κυκλοφορεί εδώ και λίγες εβδομάδες και έφτασε και στην πόλη μας.

ΥΓ1: Το βιβλίο αυτό έχει μέσα του το άρωμα της Ζήρειας και των Ιχνευτών, μιας και ο Χριστόφορος συναντήθηκε με τον Μάκη μετά την μοναδική παράσταση «Ιχνευτές», που δόθηκε πέρσι το καλοκαίρι στη Ζήρεια και εκεί έγινε η επαφή και η συμφωνία για το βιβλίο...

ΥΓ2: Μόλις μου έστειλε το αρχικό κείμενο ο Χριστόφορος για σχόλια και διορθώσεις κατάλαβα σε ποιον θα το χαρίσω με το που θα κυκλοφορήσει. Στον παιδικό μου φίλο, αδελφό και κουμπάρο Σπύρο Λέσση, που τον πρώτο πρώτο καιρό της γνωριμίας μας στο Γυμνάσιο και σε μια βραδινή βόλτα στον Πευκιά, σιγοτραγουδούσε «Από νάιλον υψώνουμε σημαία» και πετάχτηκα εγώ και είπα «Πλαστική» και με ρώτησε: «Πού το ξέρεις εσύ αυτό το τραγούδι;». Και η συγκυρία το έφερε όταν ήρθε το βιβλίο στο Ξυλόκαστρο να είναι εδώ…

Λείπεις...

 

Λείπουν σε όλους τα ποιήματά σου. Τα "ζαχαρωμένα βότσαλα, που πάνω που πας να γλυκαθείς, σπας τα δόντια σου". Σε μας, λείπει και η παρέα σου.. 

«Από την Αλεξάνδρεια στο BERLIN»...

 

Μετά από καιρό βγαίνω ξανά στα …δίχτυα και στον εικονικό κόσμο, για να μοιραστώ μαζί σας κάτι πολύ όμορφο. Πνιγμένοι από την ασχήμια του κόσμου που έχουμε φτιάξει, παλεύουμε ν’ ανέβουμε λίγο στην επιφάνεια, να πάρουμε ανάσες για ν’ αντέξουμε. Άνθρωποι που σκαρώνουν ομορφιές, άνθρωποι που αντιστέκονται, που παλεύουν για μια αξιοπρεπή ζωή ή που ψάχνουν να βρουν ουρανό, η μουσική, τα βιβλία, οι αγαπημένοι μας συνοδοιπόροι στο ταξίδι αυτό οικογένεια και φίλοι, είναι αυτά που κυρίως μας δίνουν οξυγόνο και κουράγιο…

Αυτή τη φορά ένα βιβλίο είναι ο λόγος της ανάρτησης. Το βιβλίο «Από την Αλεξάνδρεια στο BERLIN» του Γιώργου Ποριάζη, ενός αγαπημένου φίλου που συναντήθηκαν οι ζωές μας πριν 31 χρόνια, όταν δούλεψα «στη λέσχη του», το θρυλικό κλαμπ BERLIN στο Θησείο. Η αλήθεια είναι ότι δεν θα ήμουν καθόλου αντικειμενικός κριτής του βιβλίου, αν δεν είχα εκπαιδευτεί να παίρνω απόσταση όταν διαβάζω βιβλία φίλων και στη συγκεκριμένη περίπτωση να μην με παρασύρει η αγάπη και η εκτίμηση που έχω για τον συγγραφέα. Ήταν δύσκολο, μιας και η εποχή που ήμουν τους χειμώνες στο BERLIN και τα καλοκαίρια στο ΜΕΤΑΛΛΕΙΟ στη Σέριφο, του επίσης αγαπημένου Παντελή Κουλαμά, ήταν από τις πιο όμορφες περιόδους της ζωής μου, παρέα με πολλούς αγαπημένους φίλους, όπως η Μιλένα Αγγουρά και ο Κώστας Πουλαντζάς που με έφεραν στο BERLIN, ο Πλούταρχος Βασιλάκης, ο Μάκης Μηλάτος, ο Άκης Λαδικός κ.α. Όμως αν το βιβλίο δεν άξιζε δεν θα σας κούραζα σήμερα. Θα το διάβαζα, θα το ευχαριστιόμουνα και θα το κρατούσα για μένα…

Γνωρίζοντας τον Γιώργο και την τελειομανία του, ήμουν πολύ περίεργος να δω πώς τα πήγε με το πρώτο συγγραφικό του σκάρωμα. Και δεν άργησα να καταλάβω ότι πάλι τα έχει καταφέρει. Από τις πρώτες σελίδες, που μας περιέγραφε τα παιδικά του χρόνια στην Αλεξάνδρεια, κατάφερε να με κάνει να περιπλανιέμαι κι εγώ στους δρόμους της, να αισθάνομαι τον θαλασσινό αέρα της Μεσογείου, να μυρίζω τις μυρωδιές της αγοράς της ιστορικής και κοσμοπολίτικης πόλης της Αιγύπτου και να νιώθω περισσότερο ότι βλέπω ταινία, παρά ότι διαβάζω βιβλίο. Μαζί κρυβόμουν κι εγώ στους βομβαρδισμούς της Αλεξάνδρειας (συγκλονιστικά γραμμένο και δυστυχώς επίκαιρο το αντιπολεμικό μήνυμα του Γιώργου) και μαζί του μπήκα στο καράβι για την Ελλάδα. Και γενικά μαζί με πήρε σε όλη την περιπέτειά του στο υπόλοιπο βιβλίο από την Καλλιθέα στα Προπύλαια και μετά στο BERLIN και στη Σέριφο (αν και στα δύο τελευταία με είχε πάρει και στην πραγματική ζωή μαζί του).

Για να μην γράψω κι εγώ …βιβλίο για το βιβλίο, να κλείσω αναφέροντας ότι ο Γιώργος αφηγούμενος ένα κομμάτι της ζωής του, κατάφερε και έφτιαξε ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο για τον καθένα, και όχι μόνο για τους φίλους του. Περιγράφει με τρόπο που θα ταίριαζε σε πολύ έμπειρο συγγραφέα, κομμάτια της ζωής της Ελληνικής κοινότητας της Αλεξάνδρειας και τριών δεκαετιών ορόσημο για την Αθήνα κάνοντας το βιβλίο του «Από την Αλεξάνδρεια στο BERLIN» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Υδροπλάνο, ένα βιβλίο που σας συνιστώ ανεπιφύλακτα. Μπράβο Γιώργο!!! 

Τα σταφύλια της οργής...

 

Τα σταφύλια της οργής...
του Κώστα Χατούπη

Ευτυχές το νέο de minimis Corinthian  Soultanina 2022 

. . . . . . . 

Ήταν πού θα εισηγείτο θετικά την ενεργοποίηση τού προγράμματος “de minimis” για τις ζημιές στη καλλιέργεια Σουλτανίνας μιας κι όπως ο ίδιος δήλωσε: 

"ακόμα και τα πιο υψηλά ποσοστά ζημιάς με τη πιο υψηλή ποσότητα πού προβλέπει ο πίνακας και αποζημιώνει ο ΕΛΓΑ, δεν επαρκούν ώστε να καλύψουν την απώλεια εισοδήματος, γι αυτό καί θα ενεργοποιηθεί το de minimis”

(Α. Λυκουρέντζος Πρόεδρος ΕΛΓΑ) 

. . . . . . . 

Θα βρουν χίλιες δικαιολογίες, όμως εμείς δε θα βρούμε το δίκιο μας, καθότι σε στάση ανάπαυσης περιμέναμε από τούς φιλοκυβερνητικούς Δημάρχους να διεκδικούν για μάς... 

Πόσο αφελείς είμαστε..!

Δε θα βρούμε το δίκιο μας καθότι το αγροτικό κίνημα στην Κορινθία όχι πως βρίσκεται εν υπνώσει, σμπαραλιασμένο είναι, ανύπαρκτο, με ευθύνη αποκλειστικά των αγροτών...

Πόσο πιο αμέτοχοι..! 

Όμως 

Πόσο εμπαιγμό ακόμα να ανεχτούμε..; 

Αν είμαστε περήφανοι και νοήμονες πόσο θα συνεχίσουμε να εμπιστευόμαστε κάποιους αυτόκλητους δήθεν ευαίσθητους θεσμικούς ταγούς που εξαρχής με "κυβερνητικούς πυροσβέστες" ομοίαζαν, ...που έτσι κι έδρασαν!

Τέτοιες αυταπάτες οι Κορίνθιοι αγρότες γιά καριερίστες όπως οι  Αντιπεριφερειάρχης Γκιολής καί Πρόεδρος ΕΛΓΑ Λυκουρέντζος..; 

Ωιμε!

Έως κι οι τοπικοί υπουργοί σε φόντο μπακ-γκράουντ, Δήμας και Ταγαράς άφησαν το "παιχνίδι κατάσβεσης" στους παραπάνω, ακριβώς για να μη χρεωθούν το τόσο ειδικό πολιτικό κόστος (μιλάμε για την τοπική οικονομία ενός Νομού)!

Ορατά όλα απ' την αρχή.

Χίλιες δικαιολογίες αυτοί, κανένα δίκιο για εμάς. 

 

Καλή Χρονιά ικανοποιημένοι Κορίνθιοι αγρότες σουλτανινοκαλλιεργητές!

Χρονιά με τα πιο φθηνά λιπάσματα και καύσιμα από ποτέ...

Ευτυχές το 2022!

Αντιγραφή δίχως Επικόλληση (με αφορμή το πρόσφατο ΔΣ του Δήμου Ξυλοκάστρου-Ευρωστίνης)

 

Χαλκογραφία της Α. Κωνσταντάκου

 

Αντιγραφή δίχως Επικόλληση
(με αφορμή το πρόσφατο ΔΣ του Δήμου Ξυλοκάστρου-Ευρωστίνης)

του Κώστα Χατούπη  

Μακάρι να γινόταν προσπάθεια αντιγραφής δράσεων καί παρεμβάσεων ενός πρωτοποριακού Δήμου όπως τού Χαλανδρίου (από κυκλοφοριακό έως χάραξη ποδηλατοδρόμων, ένταξη ρομά, προώθηση τοπικών προϊόντων, κ.ά), με σκοπό τη βελτίωση τού επιπέδου ποιότητας ζωής. Αντιγραφή γιά την αντιγραφή; "των τύπων κι όχι τού πνεύματος"; 

 Το πολιτικό μήνυμα πού προκύπτει από το θέμα του κανονισμού καθαριότητας πού εισήχθη προς ψήφιση στο Δημοτικό Συμβούλιο Ξυλοκάστρου Ευρωστίνης της (1-11-21) δεν είναι μία προσπάθεια άρθρο προς άρθρο προσαρμογή στις ξυλοκαστρινές συνθήκες, ανάγκες, ιδιαιτερότητες ενός κανονισμού πού καλά έκαναν κι αντέγραψαν από άλλο Δήμο. Είναι η επιδερμική αντίληψη τού να ψηφίσουμε ένα κανονισμό μόνο διότι πρέπει να έχουμε κανονισμό καθαριότητας. Είναι η έλλειψη αντίληψης τού όρου αυτοδιοίκηση. Είναι η έλλειψη αυτοδιοικητικής συνείδησης. 

Είκοσι επτά(27) δημοτικοί σύμβουλοι, πέντε (5) παρατάξεις, πέντε αρχηγοί παρατάξεων, κάμποσοι ειδικοί σύμβουλοι τού Δημάρχου κι ένας γ.γ (πού αυτούς τούς τελευταίους ο Δήμος πληρώνει) πού όμως δε βρέθηκε ένας, ..."Ένας", ...να κάνει το κόπο να διαβάσει ένα κείμενο μερικών σελίδων πού θα "έμπαινε" σε ψηφοφορία στο ανώτερο θεσμικό όργανο τού Δήμου κι όπου (απλά να διέγραφε τις λέξεις "Αττική οδό" - "καφέ κάδοι")! {Τελικά είναι τεράστιο το ζήτημα τής παθογένειας τού αυτοδιοικητικού συστήματος τού δήμου Ξυλοκάστρου Ευρωστίνης}! 

* μεγάλοι για χειροτεχνία χαρτοκοπτική χειροκοπτική δημοτικού, Μικροί για μπόι Δημοτικού Συμβουλίου 

* αν διπλώσεις το χάρτη, το Ξυλόκαστρο πέφτει πάνω στο Χαλάνδρι· Παράδειγμα για κατανόηση τού κειμένου, είναι η σύγκριση με το πνεύμα, το ύφος και ήθος ενός σοβαρού Δήμου (τού Χαλανδρίου εν προκειμένω).., είναι η αδικαιολόγητη απουσία θέματος (έστω προ ημερήσιας), τρεις μήνες μετά το "Καύσωνα", τέσσερα κατά σειρά ΔΣ, όπου κανένας δημοτικός σύμβουλος δεν έκανε αναφορά για τη ζημιά στο σύνολο τής τοπικής οικονομίας (στον κατά 70% αγροτικό μας Δήμο), για τη ζημιά στα σταφύλια, για απαίτηση αποζημιώσεων από τη πολιτεία, στο δίκαιο και καθολικό ύψος τής ζημιάς στις Σουλτανίνες. Στο Χαλάνδρι θα είχαν υψώσει Μαύρες Σημαίες, θα είχαν κάνει κατάληψη στη Κηφισίας. Μόνιμη κατάληψη έως "να λιώσει ο κώλος όλων σαν πατημένα σκυλιά στην άσφαλτο"...! 

ΥΓ: Σταν αγροτικό Δήμο Ξυλοκάστρου να σημειωθεί πώς φέτος το 2021 παρατηρείται: α) η μικρότερη ελαιοπαραγωγή των τελευταίων είκοσι ετών τουλάχιστον. β) η μικρότερη παραγωγή λεμονιών τα τελευταία δεκαπέντε έτη. γ) η μικρότερη παραγωγή σε μήλα, αχλάδια κ.ά προϊόντων απ' την εποχή τής δραχμής. δ) η μεγαλύτερη ζημιά στη Σουλτανίνα από Καύσωνα από την εποχή τού 1950 πού άρχισε η συστηματική της καλλιέργεια, δηλαδή η μεγαλύτερη απώλεια εισοδήματος σε μέγεθος, μεγαλύτερο ακόμα και των μνημονιακών χρόνων. Μάλλον έχουμε το ΔΣ πού μάς αξίζει...

Κανονισμός καθαριότητας δήμου Ξυλοκάστρου Ευρωστίνης Χαλανδρίου. Καλά πήγε αυτό…

 

Στο δημοτικό συμβούλιο της 1/11/2021, πρώτο θέμα στην ημερήσια διάταξη ήταν η έγκριση του κανονισμού καθαριότητας. Μου έστειλε τον κανονισμό ο τέως δήμαρχος Ηλίας Ανδρικόπουλος και ζήτησε τη γνώμη μου. Τον διάβασα διαγωνίως και του είπα τη γνώμη μου γενικά για το θέμα των απορριμμάτων και των κανονισμών, όπως την είπα και στον Σπύρο Καραβά, που με ρώτησε κι αυτός.

Από την αρχή κατάλαβα ότι είναι αντιγραφή επικόλληση κάποιου κανονισμού άλλου δήμου και με λίγο ψάξιμο αργότερα είδα ότι είναι αντιγραφή του κανονισμού του δήμου Χαλανδρίου. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, γιατί οι κανονισμοί αυτοί έχουν κάποια στάνταρντ πράγματα που πρέπει να γράφουν και εξειδικεύονται στις ιδιαιτερότητες και την κατάσταση που βρίσκεται κάθε δήμος.

Η πλάκα άρχισε όταν κατάφερα να βρω χρόνο και να του ρίξω μια κανονική ματιά και παράλληλα άκουγα τη συνεδρίαση του ΔΣ. Βλέπω λοιπόν στο άρθρο 16 ότι στον δήμο μας γίνεται (λέει) συλλογή ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών και μάλιστα «σε συνεργασία με πιστοποιημένο σύστημα γίνεται και κατ’ οίκον δωρεάν περισυλλογή, ενώ υπάρχει και ειδικό σημείο συλλογής που βρίσκεται στην Αττική οδό στο χώρο του αμαξοστασίου»!!! Επίσης πιο κάτω μας λέει ότι έχουμε καφέ κάδους οργανικών αποβλήτων και εκεί μαζεύονται ωμά ή μαγειρεμένα υπολείμματα τροφίμων οικιών, καταστημάτων εστίασης κλπ. Και ότι διανέμονται κάδοι οικιακής κομποστοποίησης σε όσους το επιθυμούν και διάφορα ακόμα που αφορούσαν τους Χαλανδριώτες, γιατί εμείς από καφέ μόνο εσπρέσους έχουμε. Σε κάδους μόνο σε πρασινάκι και σε μπλου…

Νταξ’ ρε σαΐνια! Είπαμε! Να παίρνουμε ιδέες από άλλους δήμους που είναι λίγο πιο ψαγμένοι, αλλά μια ανάγνωση να την κάνουμε στους κανονισμούς που θέλουμε να εφαρμόσουμε. Μια ανάγνωση θα έφτανε. Ωραίο το Χαλάνδρι, δεν λέω, αλλά τα δικά μας προβλήματα είναι άλλα.

ΥΓ1: Έστειλα μήνυμα αμέσως με τα καθέκαστα σε όλους τους επικεφαλής των μειοψηφιών που ήσαν στο συμβούλιο εκείνη την ώρα και συζητούσαν αυτό το θέμα, για να αποτρέψουν την ψήφιση του κανονισμού, γιατί εκτός των άλλων πού να τρέχουμε μέχρι την Αττική οδό να αφήσουμε τις συσκευές; Άσε που θα πληρώνουμε έναν σκασμό καύσιμα και διόδια. Δεν συμφέρει! Ήταν η σειρά του Νώντα Κατσούλα  να μιλήσει, τα ανέφερε, αλλά η δημοτική αρχή επέμενε να ψηφιστεί ένας κανονισμός που είχε μέσα σημεία που αφορούσαν στο Χαλάνδρι!!! Τελικά το κατάλαβαν με τα πολλά και το ανέβαλαν και δεν θα μας παίξει το Luben…

ΥΓ2: Όπως καταλάβατε, δεν είχαν διαβάσει τον κανονισμό ούτε αυτοί που τον «έγραψαν»…

Αμετροέπεια...

 

(πλάνο από βίντεο του δήμου μας)

Να ασχοληθώ λίγο και με τα τοπικά, γιατί όταν παθαίνω ναυτία, μου έχει πει ο γιατρός μου να τα λέω για να μου περνάει. Αφορμή για την ανάρτηση αυτή είναι τα βίντεο που κυκλοφορεί κατά καιρούς ο δήμος Ξυλοκάστρου Ευρωστίνης, που δείχνουν γλαφυρότατα την πολιτικοεπικοινωνιακή κατρακύλα της εποχής, που δυστυχώς δεν τη γλυτώσαμε κι εμείς. Επικοινωνιακή προπαγάνδα, επιτηδευμένα θολή όπου χρειάζεται και πολλές φορές έξω από τα όρια του θεσμού.

Για παράδειγμα, μερικά από αυτά ενώ έχουν θέμα έργα που έχει ανάγκη ο τόπος και θα έπρεπε να κάνουν όλους τους δημότες μόνο να χαίρονται βλέποντάς τα, τελειώνουν με απόσπασμα από προεκλογικές ομιλίες του δημάρχου δίνοντας στο βίντεο, στην ιστοσελίδα και το κανάλι του Δήμου παραταξιακό χαρακτήρα και όχι δημοτικό, κοινό για όλους τους δημότες, όπως θα έπρεπε. Γιατί αν ήταν στην σελίδα της παράταξής τους ΟΚ. Όμως αγαπητοί μου η σελίδα του Δήμου ανήκει σε όλους, όχι σ' εσάς μόνο. Αποτέλεσμα αυτών των πρακτικών είναι η εκλεγμένη δημοτική αρχή να πρωτοστατεί στον διαχωρισμό των δημοτών, την αφαίρεση και τη διαίρεση, αντί να καλλιεργεί την ένωση, την πρόσθεση και τον πολλαπλασιασμό. Το καλάμι δυστυχώς έχει απογειωθεί και πάει να φτάσει και να ξεπεράσει σε ύψος πτήσεις παλαιών, μακροχρόνιων ενοίκων, σε μόλις δύο χρόνια...

Το βίντεο για τους Ιχνευτές είναι το αποκορύφωμα της αμετροέπειάς τους, αλλά και του κιτς. Στην προσπάθειά τους για αυτοπροβολή και για καπέλωμα του σπουδαίου αυτού πολιτιστικού σκαρώματος, καταλήγουν με ένα βίντεο χαμηλού επιπέδου, να ισχυρίζονται ότι ο δήμος ανέβηκε επίπεδο πολιτιστικά. Τα δε "παιδιά του Ziria Festival" όπως αποκαλεί ο δήμαρχος τους (παρεμπιπτόντως μεγαλύτερους σε ηλικία από αυτόν) εμπνευστές των εκδηλώσεων του βουνού και η γνώμη τους για το μοναδικό αυτό δημιούργημά τους, δεν χώρεσαν καν στο 12λεπτο(!!!) βίντεο. Όπως επίσης δεν χώρεσε και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Σύθας στο βίντεο του απολογισμού των πολιτιστικών εκδηλώσεων του καλοκαιριού, ως συνδιοργανωτής τουλάχιστον των Ιχνευτών, όπως σωστά χώρεσαν τα ονόματα άλλων συλλόγων που δημιουργούν πολιτισμό στον δήμο μας. Μικρότητες και εμμονές που δείχνουν πολλά για την πίσω αυλή, για όσους δεν μένουν στις βιτρίνες...

Στα τόσα χρόνια που ασχολούμαι με τα αυτοδιοικητικά η κριτική μου είναι αμιγώς πολιτική. Ποτέ δεν μηδένισα κανέναν προσωπικά, ποτέ δεν έκανα αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση, γιατί ξέρω ότι το άθλημα της τοπικής διοίκησης (γιατί αυτό παίζουν όλοι και όχι της αυτοδιοίκησης) είναι και δύσκολο και εξαντλητικό. Πάντα σέβομαι τη δουλειά των εκλεγμένων που έχουν γνώμονα την κοινότητα και το σύνολο και αναγνωρίζω και το έργο τους και τα κίνητρά τους. Όπως και σε αυτή τη δημοτική αρχή αλλά και στις προηγούμενες, ξεχωρίζουν ποιοι προσφέρουν πραγματικά, ποιοι φέρνουν αποτέλεσμα, ποιοι ασχολούνται για το κοινό συμφέρον, ποιοι για το προσωπικοκομματικό τους, ποιοι με την μικροπολιτική και ποιοι με όλα από λίγο. Λίγο να κόβει το μάτι σου, τους καταλαβαίνεις εύκολα όλους. Εγώ ήμουν πάντα και παραμένω θιασώτης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με την πραγματική σημασία των λέξεων και πάντα βουρλιζόμουνα και βουρλίζομαι με τους άρχοντες που χάνουν και τη γείωση με το έδαφος και το μέτρο...

ΥΓ1: Ένα βιντεάκι για τους αγρότες του δήμου και τις καταστροφές που υπέστησαν θα μου άρεσε πολύ. Ειδικά αν είχε και διεκδικητικό περιεχόμενο, που θα το στήριζαν πραγματικά...

ΥΓ2: Παθαίνω και με άλλα που ακούω και διαβάζω αλλά θα τα πούμε σιγά σιγά. Όπως για κάτι κομματικές ευαισθησίες που τάχα δεν έχουμε, κάτι 24άρες αναθέσεις που πέφτουν "στρέιτ θρού" που έλεγε κι ο Ζαμπέτας και δεν βλέπω να συγκινούν κανέναν και διάφορα άλλα...

Reporters United...

 

Οι δημοσιογράφοι, όπως και οι πολιτικοί, είναι είδη υπό εξαφάνιση. Τηλεκατευθυνόμενοι υπάλληλοι είναι η συντριπτικότατη πλειοψηφία τους, που ουδεμία σχέση έχουν με το λειτούργημα που θα έπρεπε να επιτελούν. 

Μια μικρή όαση σάς προτείνω σήμερα και σας παροτρύνω να γραφτείτε στο newsletter τους. Όλες οι έρευνές τους αξίζουν να διαβαστούν. Ρίξτε μια ματιά στην τελευταία τους (Μαύρο πέλαγος) και θα καταλάβετε...

https://www.reportersunited.gr/

"Το Reporters United είναι ένα δίκτυο ρεπόρτερ με σκοπό την υποστήριξη της ερευνητικής δημοσιογραφίας στην Ελλάδα, τη συνεργασία με διεθνή ΜΜΕ και δημοσιογράφους, τη δημοσίευση ρεπορτάζ που δεν χωράνε αλλού."

Μη με γυρέψεις...

Εδώ και λίγες μέρες το προφίλ μου στο Facebook αυτο-απενεργοποιήθηκε. Οι λόγοι που με έκαναν να αποτραβηχτώ απ' αυτό το βαθύ πηγάδι που μας έχουν ρίξει είναι πολλοί και δεν χρειάζεται να τους αναλύσω τώρα. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει, αλλά μέχρι τότε ότι θέλω να πω θα το λέω από δω, από το ιστολόγιό μου (armoniki τελεία blogspot τελεία gr).

Επιστροφή λοιπόν στο παρελθόν και επανενεργοποίηση του μπλογκ Armonistas για όσα θέλω να σχολιάζω και όσα νομίζω ότι αξίζει να διαβάζουμε και δεν τα βρίσκουμε αλλού...

https://www.youtube.com/watch?v=2yQN5Y4pti8

Μία ολίγη από σκουπίδια και απλή αναλογική…

 

Στη χθεσινή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου πάρθηκε τελικά απόφαση να μην παραχωρηθεί χώρος για τη δημιουργία Σταθμού Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων στο Ξυλόκαστρο για τους  δήμους Ξυλοκάστρου Ευρωστίνης, Σικυωνίων και Βέλου Βόχας. Το σχέδιο που προωθούσε η δημοτική αρχή εν αγνοία των δημοτικών παρατάξεων και των πολιτών του δήμου, έγινε γνωστό από μία ανάρτησή μου στο διαδίκτυο και μπήκε σαν θέμα προς συζήτηση από του Ενεργούς Δημότες. Η εν κρυπτώ υλοποίησή του εμποδίστηκε, χάρη στη σθεναρή στάση όλων των παρατάξεων της μειοψηφίας  και έφερε τα πράγματα στη θέση τους (ελέω απλής αναλογικής).

 

Τώρα η δημοτική αρχή, με οδηγό αυτή την απόφαση, πρέπει να βρει μια δίκαιη και ορθή περιβαλλοντικά λύση. Εμείς που ζήσαμε τον νυν δήμαρχο ως επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας και θυμόμαστε την «σκληρή και τσαμπουκαλίδικη» στάση του στο θέμα των απορριμμάτων και του ΧΥΤΑ, περιμένουμε τώρα που έχει την καυτή πατάτα στα χέρια να κάνει το καλύτερο για τον δήμο μας. Θα είμαστε μαζί του στην προσπάθεια αυτή…

 

Επίσης, θα είμαστε μαζί του αν αποφασίσει να σηκώσει τον πήχη για το θέμα των απορριμμάτων, από το έδαφος που τον έχει αφήσει. Με τη βολική σύγκριση της σημερινής κατάστασης με το καλοκαίρι του 2019, που όλοι θυμόμαστε τι γινόταν, τα πράγματα δείχνουν και είναι σαφώς βελτιωμένα στο θέμα της αποκομιδής. Όμως αυτό δεν φτάνει. Ο στόχος είναι η μείωση της παραγωγής απορριμμάτων και βέβαια η μείωση των σύμμεικτων που οδηγούνται σε ταφή. Πολύ δύσκολο θέμα, που μέχρι τώρα δεν το έχουν ακουμπήσει καθόλου και μάλιστα, όπως οι ίδιοι λένε, τα απορρίμματα έχουν αυξηθεί. Και το λένε ως καλό, εννοώντας ότι καταφέρνουν και τα μαζεύουν. Και τα καταφέρνουν. Όμως η μείωση παραγωγής είναι ένας στόχος που θέλει προσπάθεια χρόνων και δυστυχώς περνάει η μισή θητεία και δεν έχει γίνει τίποτα. Η δικαιολογία covid-κλειστά σχολεία δεν είναι και πολύ πειστική. Χρειάζεται εννοείται συνεχής προπαγάνδα στα σχολεία, αλλά οι μεγάλοι παραγωγοί απορριμμάτων είναι άλλοι και για να τους αλλάξουμε πρακτική δεν έχουμε κάνει τίποτα ακόμα. Ειδικά με την κεντρική διαχείριση, που κάθε τόνο θα τον πληρώνουμε μαύρο χαβιάρι, εκτός από περιβαλλοντικό ζήτημα είναι και οικονομικό που θα κλονίσει πολύ τους πολίτες, μόλις δουν τον πρώτο λογαριασμό. Η προσπάθεια αυτή είναι πολύ δύσκολη και χρονοβόρα. Για να πετύχει δεν αρκούν τα χρηματοδοτικά προγράμματα και ο εξοπλισμός. Πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία όλων και να στηθεί σωστά η υπηρεσία καθαριότητας. Σηκώστε τον πήχη επειγόντως λοιπόν και ξεκινήστε. Μαζί σας θα είμαστε και σ' αυτό...

 

Α.Α.Ζ.

 

ΥΓ1: Από την προειλημμένη απόφαση της δημιουργίας ΣΜΑ στο Ξυλόκαστρο, που θα μάζευε τα σκουπίδια της μισής Κορινθίας, μας έσωσε η απλή αναλογική. Σε όλα τα μεγάλα ζητήματα η απλή αναλογική είναι ευλογία. Έχω ξαναγράψει ότι αν είχαμε απλή αναλογική από παλιά, θα είχαμε γλυτώσει πολλά από τα κακά που μας βρήκανε σε τούτον εδώ τον τόπο. Σας θυμίζω:

 

«Αν ίσχυε η απλή αναλογική το 2002 η σύνθεση του ΔΣ θα ήταν:

13 συμβούλους η Κίνηση Πολιτών και Δήμαρχος Αν. Κλαδούχος

13 συμβούλους η Πρόοδος του Δ. Σκούρα

1 σύμβουλο η Αρμονική Ανάπτυξη

 

Αν ίσχυε το 2010:

12 συμβούλους η Κίνηση Πολιτών και Δήμαρχος Αν. Κλαδούχος

12 συμβούλους η Πρόοδος του Δ. Σκούρα

3 συμβούλους η Συμπολιτεία

 

Καταλαβαίνετε ότι θα είχαμε γλυτώσει πολλά από αυτά που μας ταλαιπωρούν ακόμα (Αποθήκες Φραντζή, Κούστα-Ρουβέρα κ.α.)».

 

ΥΓ2: Σχεδόν συγκινητική η παράκληση του δημάρχου προς όλους στο τέλος του χθεσινού δημοτικού συμβουλίου, για να μην καλλιεργούν τον διαχωρισμό μεταξύ Ξυλοκάστρου και Ευρωστίνης. Θα ήταν πειστική όμως, αν συνοδευόταν από μία συγγνώμη για τη συστηματική καλλιέργεια που έκανε ο ίδιος πέντε χρόνια ως αντιπολίτευση κάθε ίντριγκας και κάθε μηχανορραφίας με τα θέματα της Ευρωστίνης (Βιολογικός, Πειραματιστές κ.α.). Ευτυχώς γι’ αυτόν και για όλους μας, που δεν έχει αντιπολίτευση τον εαυτό του. Ευτυχώς…

Ο καπνός τελικά ήταν από φωτιά...

Τη Δευτέρα 24 Μαΐου συζητήθηκε το θέμα για τον Σταθμό Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων στο Ξυλόκαστρο. Τελικά όλα ήσαν όπως έλεγαν οι πληροφορίες μας. Και λίγο χειρότερα. Και αυτό γιατί ο δήμαρχός μας είναι υπέρ της δημιουργίας του εδώ! Και τον θέλει πολύ στα μέρη μας. Και οι δήμαρχοι Σικυωνίων και Βέλου Βόχας δεν ξέρουν τι χάνουν, μας είπε. Και δεν έχει περιβαλλοντικές επιπτώσεις, ούτε εγκαταστάσεις απορρύπανσης κλπ κλπ...

Σας παρουσιάζουμε σήμερα το διάλογο μεταξύ δημάρχου Ξυλοκάστρου Ευρωστίνης (ΤΣ) και των δημάρχων Σικυωνίων και Βέλου Βόχας (ΣΤ-ΑΝΝ) για τον ΣΜΑ:

ΤΣ: Σας πήραµε, σας πήραµε µια όµορφη κοπέλα!

ΣΤ-ΑΝΝ: Μας πήρατε, µας πήρατε µια παλιοκατσιβέλα!

ΤΣ: Σας πήραµε, σας πήραµε φλουρί κωνσταντινάτο!

ΣΤ-ΑΝΝ: Μας πήρατε, µας πήρατε βαρέλι δίχως πάτο!

ΤΣ: Σας πήραµε, σας πήραµε ένα τσουβάλι λίρες!

ΣΤ-ΑΝΝ: Μας πήρατε, µας πήρατε ένα τσουβάλι ψείρες!

Το θέμα τελικά αναβλήθηκε για την Τετάρτη 26 Μαΐου. Θα επανέλθω με τα σοβαρά του θέματος αυτού και θα δούμε τι έπρεπε να έχει κάνει μια δημοτική αρχή όλο αυτό τον καιρό που έκρυβε την ύπαρξη του τόσο σοβαρού ζητήματος και από τους πολίτες και από τις άλλες δημοτικές παρατάξεις...

Γιατί πάλι στο Ξυλόκαστρο τα σκουπίδια της μισής Κορινθίας;

 

Λύπη και απογοήτευση προκαλεί η πληροφορία ότι θα δημιουργηθεί στο Ξυλόκαστρο σταθμός μεταφόρτωσης απορριμμάτων για τη μισή Κορινθία, προκειμένου να μαζεύονται τα σκουπίδια και μετά να ταξιδεύουν για τα βάθη της Πελοποννήσου. Στα πλαίσια της κεντρικής διαχείρισης για τα σκουπίδια της περιφέρειάς μας που προωθείται εδώ και χρόνια (δυστυχώς!!!), μαθαίνω ότι τα σκουπίδια των δήμων Βέλου Βόχας και Σικυωνίων θα έρχονται δυτικά και μαζί με τα δικά μας θα μαζεύονται στο Ξυλόκαστρο και μετά θα ξαναφεύγουν ανατολικά (είμαστε σοβαροί;;;), για να πάνε στα εργοστάσια της ΤΕΡΝΑ που φτιάχνονται σε Αρκαδία, Λακωνία και Μεσσηνία.

Αν και ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε έναν σταθμό μεταφόρτωσης για την Κορινθία, στο Σπαθοβούνι, μαθαίνουμε ότι θα φτιαχτεί και δεύτερος για τους τρείς δήμους Βέλου Βόχας, Σικυωνίων και Ξυλοκάστρου Ευρωστίνης. Κατ’ αρχάς η λογική λέει ότι αυτό πρέπει να φτιαχτεί όσο πιο ανατολικά γίνεται για να μην ταξιδεύουν άσκοπα τα σκουπίδια πέρα δώθε. Πέρα από τη λογική όμως, δεν είναι και δίκαιο το Ξυλόκαστρο με την ανοικτή πληγή που έχει χρόνια τώρα, τον ΧΥΤΑ, και εξυπηρετεί τους δύο γειτονικούς δήμους, να φορτωθεί άλλη μία και να κληρονομήσει για δεκαετίες άλλο ένα πολύ σοβαρό περιβαλλοντικό πρόβλημα, με μοναδικό όφελος τα λιγότερα καύσιμα που θα πληρώνουμε εμείς για τη μεταφορά τους. Αστείο θα ήταν να το χρησιμοποιήσει κάποιος σαν επιχείρημα…

Δυστυχώς, επαληθεύεται αυτό που είχα πει παλιότερα για τη διαχείριση των σκουπιδιών. Όλα λάθος, έλεγα. Και μέσα στη λάθος διαχείριση βλέπουμε κι άλλα λάθη, που θα τα πληρώσει πάλι το Ξυλόκαστρο. Το θέμα είναι πολύ σοβαρό, πάρα πολύ σοβαρό κι απ’ ότι καταλαβαίνετε αποφασίζεται και δρομολογείται ερήμην της τοπικής κοινωνίας. Πρέπει λοιπόν οι δημοτικές παρατάξεις να το αναδείξουν και να καλέσουν τη δημοτική αρχή προ των ευθυνών της, πριν είναι πολύ αργά, γιατί αυτό που μαθαίνω είναι ότι συμφωνεί με αυτή την εξέλιξη.

Μια δημοτική αρχή που σαν αντιπολίτευση έλεγε πάρα πολλά για το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων και για την προστασία του Ξυλοκάστρου αλλά φαίνεται να τα ξέχασε. Εδώ θα είμαστε για να της τα υπενθυμίσουμε αν χρειαστεί. Αρχικά θα πω το εξής: φανταστείτε να γινόταν αυτό και να ήταν αντιπολίτευση. Αυτό μόνο για αρχή… 

* Μακάρι να μην είναι σωστή η πληροφορία και να διαψευστώ...