Δημοσιεύτηκε στη
ΣΦΗΚΑ αυτής της εβδομάδας το παρακάτω άρθρο μου. Περιμένω τα σχόλιά σας για το θέμα.
Άνοιξε το Τριώδιο των εκλογών για την Τοπική Διοίκηση…
Είκοσι μήνες πριν τις δημοτικές εκλογές και είναι φανερό πια, ότι άνοιξε το Τριώδιό τους και στο Ξυλόκαστρο. Ονόματα ακούγονται, σενάρια πλάθονται και αρουραίοι ξεμυτούν απ’ τα έγκατα της γης που ζούσαν δυόμισι χρόνια, διαλαλώντας την πραμάτεια και τον πλούτο ιδεών που διαθέτουν. Όλα τα σημάδια δείχνουν ότι πέρασαν ήδη, η Κυριακή του Τελώνου και των Φαρισαίων υποκριτών αλλά και η Κυριακή των Ασώτων και όλοι ψάχνουν μια καλή θέση, ελπίζοντας να φάνε λίγο τυρί, την Κυριακή της Τυροφάγου. Άλλωστε το τελευταίο διάστημα κάθε τετραετίας είναι, κατά παράδοση, οι Αποκριές της Τοπικής Διοίκησης (και όχι Αυτό-διοίκησης που κακώς συνεχίζουμε να την αποκαλούμε). Αποκριές, γιατί οι περισσότεροι φορούν μια μάσκα, προσπαθώντας να δείξουν ένα άλλο πρόσωπο, κοινωνικότερο και φιλολαϊκότερο.
Ας σταθούμε όμως πρώτα, σε κάποια σημεία που αφορούν στο υπόλοιπο διάστημα. Αυτό, που μεσολαβεί μεταξύ δύο Αποκριών.
400 περίπου δημότες Ξυλοκάστρου, έβαλαν υποψηφιότητα στους 3 συνδυασμούς για το δημοτικό και τα τοπικά συμβούλια το 2002 και άλλοι τόσοι το 2006. Ένας μεγάλος αριθμός πολιτών, που αν παρέμεναν ενεργοί, θα μπορούσαν να πετύχουν ανατροπές στις φθαρμένες πολιτικές, στις καθεστηκυίες νοοτροπίες και στις επίπλαστες δημοκρατικές διαδικασίες που βιώνουμε. Δυστυχώς όμως, οι περισσότεροι από αυτούς είναι «χρήσιμοι», μέχρι το βράδυ της Κυριακής της Τυροφάγου. Χρησιμοποιούνται, άλλοι εκούσια και ιδιοτελώς κι άλλοι ακούσια, σαν αναλώσιμα υλικά της διαδικασίας παραγωγής και νομιμοποίησης των αξιωμάτων της Τοπικής Διοίκησης. Μετά, μένουν πολύ λίγοι που μετέχουν στα κοινά και ελαχιστότατοι που συμμετέχουν στις αποφάσεις. Κάτι που βολεύει αφάνταστα τους άρχοντες και είναι μία από τις βασικές πηγές της αλαζονείας τους αλλά και της κατάντιας μας, γενικότερα.
Στη συνέχεια, αναλαμβάνει το δημοτικό συμβούλιο, μια παρωδία δημοκρατίας, να επικυρώνει αποφάσεις που παίρνονται κάπου αλλού. Το ονομάζω παρωδία, γιατί πώς αλλιώς να αποκαλέσεις ένα συμβούλιο που ποτέ δεν έχει πάρει μια απόφαση, που βγήκε μετά από συζήτηση και σύνθεση προτάσεων; Πώς αλλιώς να το ονομάσεις όταν οι «σύμβουλοι» της πλειοψηφίας, για 6 και πλέον χρόνια τώρα, δεν έχουν πάρει ούτε μία φορά το λόγο να μας προτείνουν κάτι, παρά μόνο σηκώνουν το χέρι, μόλις δώσει το σύνθημα ο πρόεδρος; Που ποτέ δεν έχει διαφοροποιηθεί, από τις προτάσεις της δημοτικής αρχής, ούτε ένας από αυτούς; Πώς αλλιώς να το ονομάσεις όταν για τον Επιχειρησιακό Σχεδιασμό της τετραετίας αφιερώνει λίγα μόλις λεπτά, ενώ ξοδεύονται ώρες ατελείωτες σε κοκορομαχίες, για ασήμαντες αφορμές;
Λίγες είναι, δυστυχώς, οι περιπτώσεις που κατάφερε και η μειοψηφία να αρθρώσει αυτοδιοικητικό λόγο. Αφιέρωσε τις δυνάμεις της, σε ήσσονος σημασίας θέματα, πολλά σημαντικά ζητήματα δεν τα εκτίμησε σωστά και αναλώθηκε, κυρίως, σε ανούσιους διαξιφισμούς.
Έτσι, περνάνε τα χρόνια και η ηγετική ομάδα της πλειοψηφίας, διαχειριζόμενη πελατειακά την καθημερινότητα, εκμεταλλεύεται άριστα το φαινόμενο της αποχής των πολιτών από τα κοινά και καθορίζει το μέλλον μας, χωρίς κοινωνική συμμετοχή, αλλά και χωρίς σχέδιο. Με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και με αριστερό άλλοθι και δεκανίκι της, μερικούς παράγοντες του τοπικού Συνασπισμού, προχωρά τη νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση του δήμου, με βασικό «εμπόδιο» στο δρόμο της, την Αρμονική Ανάπτυξη και σε κάποιες περιπτώσεις, όπως αυτές των ΣΔΙΤ, ορισμένους συλλόγους. Προσπάθειες για να βρει βηματισμό και να προσφέρει στον τόπο, κάνει και το Τοπικό Συμβούλιο Νέων, που ελπίζουμε να προκύψει ένα αμιγώς αυτοδιοικητικό σχήμα και να φέρει λίγο φρέσκο αέρα στην πολιτική σκηνή του Ξυλοκάστρου.
Μέσα σε αυτή την «ωραία ατμόσφαιρα» λοιπόν, κυλάει η ζωή μας μεταξύ των Αποκριών. Μόλις όμως ανοίξει το Τριώδιο, ξεπετάγονται λογιών λογιών φυντάνια. Ειδικά εδώ στο Ξυλόκαστρο, που δεν συνηθίζουμε να αλλάζουμε εύκολα δήμαρχο (βλ. Γλαστρής, Σκούρας και τώρα Κλαδούχος) έχουμε τώρα τελευταία την τάση να ψάχνουμε σωτήρες που θα γλιτώσουν τον τόπο απ’ το «δυνάστη». Αδιαφορώντας, για το ποιος θα έρθει και τι θα φέρει!!!
Στο όνομα αυτού του «ιερού σκοπού», εμφανίζονται διάφοροι που ποτέ πριν, δεν έχουμε ακούσει τις απόψεις τους για τα κοινά. Άλλοι ουρανοκατέβατοι, άλλοι με κάποια συμμετοχή αλλά χωρίς σαφές στίγμα, αρκεί μόνο να ικανοποιούν κριτήρια ξένα προς την πολιτική (με την αρχαία έννοιά της) και εσχάτως, να μπορούν να διαθέσουν και μπόλικο χρήμα για να αντιμετωπίσουν τις πολυδάπανες, εργολαβοχρηματοδοτούμενες λέει η πιάτσα, εκστρατείες των «εν ενεργεία».
Να μαζευτούμε, για να εκπορθήσουμε τον εκπορθητή του προηγούμενου, λένε! Ας μη συμφωνούμε! Θα τα βρούμε μετά… Βρε παιδιά, έτσι δεν μας προέκυψε και ο νυν; Αυτό το γαϊτανάκι, θα το χορεύουμε για πολύ ακόμα;
Κάπως έτσι, θέλουν κάποιοι να εξελιχθεί και αυτή η Αποκριά. Μετά από μια ιδιαίτερα στείρα, απ’ όλες τις πλευρές, τετραετία θα κληθούμε πάλι να αντιπαρατεθούμε εκλογικά, με όρους μάρκετινγκ. Προγράμματα, όραμα, σχέδιο, δημοκρατία, περνάνε σε δεύτερη μοίρα. Πρωτεύοντα ζητήματα γίνονται οι μεταγραφές αρουραίων ή παραπονούμενων, οι καινούριες βάσεις που πάνω τους θα χτιστούν υποσχέσεις και διορισμοί, η προετοιμασία και το τρίψιμο της επιδερμίδας με οινόπνευμα, για να μπει ο ορός «ψεύτικης ελπίδας», στους αφυδατωμένους και νωχελικούς ασθενείς. Αφυδατωμένους από τη χρόνια πολιτική ξηρασία, νωχελικούς από το συνεχές νανούρισμα των εξουσιαστών και ασθενείς, επειδή έχουν προσβληθεί από τον ιό της στρεβλής ατομικότητας.
Παρ’ όλα τα πολύ σοβαρά θέματα που έχουν ανοίξει για το μέλλον του τόπου, παρ’ όλες τις επικίνδυνες, δήθεν αναπτυξιακές πορείες που χαράσσονται για εμάς χωρίς εμάς, πάλι πάμε για …φιάσκο. Άλλο ένα μνημόσυνο της Αυτοδιοίκησης ετοιμάζεται, με χορηγούς τοπικά συμφέροντα, εργολάβους και κόμματα.
Η Αρμονική Ανάπτυξη και αυτή τη φορά, θα προσπαθήσει να αλλάξει τους όρους διεξαγωγής του παιχνιδιού. Οι δράσεις και οι προτάσεις μας όλο αυτό το διάστημα, η συνέπεια, η αξιοπρέπεια και η αποχή από κάθε είδους εκλογικές συναλλαγές, θα είναι πάλι ο οδηγός μας. Θα προσπαθήσουμε να προτάξουμε τον προγραμματικό λόγο, να ρίξουμε τις μάσκες των πολιτικάντηδων και να δείξουμε ότι μόνο ο δρόμος της συνεχούς συμμετοχής του πολίτη μπορεί να αλλάξει το μέλλον αυτού του τόπου. Θα χαρούμε πολύ να δούμε τους συνδυασμούς που θα σχηματιστούν, να βοηθήσουν αυτή την προσπάθεια και να ανοίξει, επιτέλους, μια συζήτηση επί της ουσίας.
Εμείς θα το παλέψουμε. Αυτή τη φορά θα το παλέψουμε καλύτερα, γιατί και καλύτερη θέση εκκίνησης έχουμε, μακριά από τρικλοποδιές και χωρίς βαρίδια στα πόδια είμαστε! Άλλωστε, τα καλύτερα έρχονται όταν αγωνίζεσαι να τα φέρεις κι εμείς αυτή την τετραετία δεν σταματήσαμε καθόλου…
Ανδρέας Απ. Ζάρρος
Δεν συνηθίζουμε να παραθέτουμε άρθρα πολιτικών, αλλά αυτό είναι κάτι ξεχωριστό. Με αυτό το άρθρο καταλαβαίνει κανείς, ότι είναι δύσκολο να γίνεις πολιτικός "την σήμερον ημέραν". Αυτό που κάνει ο κ. Χωρέμης στο άρθρο του με τίτλο "Το ζητούμενο", είναι μαγικό. 
-001.jpg)
