Σάββατο 4 Ιουνίου 2022

Βρώμικο ψωμί...

 


Άλλη μία ανάρτηση μετά από καιρό στα δίχτυα, πάλι για όμορφο λόγο και πάλι για βιβλίο. Είναι το «Βρώμικο ψωμί» που έγραψε ο φίλος κι αδελφός Χριστόφορος Κάσδαγλης και είναι κομμάτι μιας σειράς βιβλίων των Εκδόσεων Οξύ με τίτλο 33 1/3, που επιμελήθηκε ο αγαπημένος Μάκης Μηλάτος και αφορά σε σημαντικούς δίσκους της παγκόσμιας (και ελληνικής) μουσικής σκηνής και μόλις κυκλοφόρησε η πρώτη φουρνιά στη χώρα μας που αποτελείται από 13 βιβλία.

Τον σημαντικό αυτό δίσκο του Διονύση Σαββόπουλου που κυκλοφόρησε το 1972, εμείς τον γνωρίσαμε λίγο αργότερα, στα τέλη της δεκαετίας του 70 που γίναμε γυμνασιόπαιδα και είχαμε αρχίσει να ψαχνόμαστε σε όλα τα επίπεδα. Μας ταρακούνησε, μας συντρόφευσε πολλά βράδια με κιθάρες στον Πευκιά και τον αγαπήσαμε σφόδρα! Ο αγαπημένος μας τότε Νιόνιος, ήταν ένας από τους σημαντικότερους καταλύτες της χημικής διεργασίας που συνέβαινε μέσα μας και αφορούσε στην κοινωνική και πολιτική ενηλικίωσή μας. Άσχετα με την μετέπειτα πορεία και στάση του καλλιτέχνη, που καθόλου δεν μας άρεσε (όπως και στον συγγραφέα), άφησε μέσα μας ανεξίτηλα σημάδια, που «φαίνονται» ακόμα.

Ο Χριστόφορος είναι μαέστρος του γραπτού λόγου. Σε αυτό το βιβλίο όμως έχει ξεπεράσει κατά πολύ τον εαυτό του. Αυτός λέει ότι τον βοήθησε το θέμα. Δεν ξέρω ακριβώς τι έγινε, αλλά το αποτέλεσμα είναι απίστευτα δυνατό και ήταν έκπληξη ακόμα και για μένα, που ξέρω και θαυμάζω τον τρόπο γραφής του. Ειδικά όσοι υπήρξαν Σαββοπουλικοί κάποτε, αυτό το βιβλίο θα το λατρέψουν. Μικρό (στο μάτι μόνο) και σε πολύ καλή τιμή, κυκλοφορεί εδώ και λίγες εβδομάδες και έφτασε και στην πόλη μας.

ΥΓ1: Το βιβλίο αυτό έχει μέσα του το άρωμα της Ζήρειας και των Ιχνευτών, μιας και ο Χριστόφορος συναντήθηκε με τον Μάκη μετά την μοναδική παράσταση «Ιχνευτές», που δόθηκε πέρσι το καλοκαίρι στη Ζήρεια και εκεί έγινε η επαφή και η συμφωνία για το βιβλίο...

ΥΓ2: Μόλις μου έστειλε το αρχικό κείμενο ο Χριστόφορος για σχόλια και διορθώσεις κατάλαβα σε ποιον θα το χαρίσω με το που θα κυκλοφορήσει. Στον παιδικό μου φίλο, αδελφό και κουμπάρο Σπύρο Λέσση, που τον πρώτο πρώτο καιρό της γνωριμίας μας στο Γυμνάσιο και σε μια βραδινή βόλτα στον Πευκιά, σιγοτραγουδούσε «Από νάιλον υψώνουμε σημαία» και πετάχτηκα εγώ και είπα «Πλαστική» και με ρώτησε: «Πού το ξέρεις εσύ αυτό το τραγούδι;». Και η συγκυρία το έφερε όταν ήρθε το βιβλίο στο Ξυλόκαστρο να είναι εδώ…

Παρασκευή 22 Απριλίου 2022

Λείπεις...

 


Λείπουν σε όλους τα ποιήματά σου. Τα "ζαχαρωμένα βότσαλα, που πάνω που πας να γλυκαθείς, σπας τα δόντια σου". Σε μας, λείπει και η παρέα σου.. 

Παρασκευή 8 Απριλίου 2022

«Από την Αλεξάνδρεια στο BERLIN»...

 



Μετά από καιρό βγαίνω ξανά στα …δίχτυα και στον εικονικό κόσμο, για να μοιραστώ μαζί σας κάτι πολύ όμορφο. Πνιγμένοι από την ασχήμια του κόσμου που έχουμε φτιάξει, παλεύουμε ν’ ανέβουμε λίγο στην επιφάνεια, να πάρουμε ανάσες για ν’ αντέξουμε. Άνθρωποι που σκαρώνουν ομορφιές, άνθρωποι που αντιστέκονται, που παλεύουν για μια αξιοπρεπή ζωή ή που ψάχνουν να βρουν ουρανό, η μουσική, τα βιβλία, οι αγαπημένοι μας συνοδοιπόροι στο ταξίδι αυτό οικογένεια και φίλοι, είναι αυτά που κυρίως μας δίνουν οξυγόνο και κουράγιο…

Αυτή τη φορά ένα βιβλίο είναι ο λόγος της ανάρτησης. Το βιβλίο «Από την Αλεξάνδρεια στο BERLIN» του Γιώργου Ποριάζη, ενός αγαπημένου φίλου που συναντήθηκαν οι ζωές μας πριν 31 χρόνια, όταν δούλεψα «στη λέσχη του», το θρυλικό κλαμπ BERLIN στο Θησείο. Η αλήθεια είναι ότι δεν θα ήμουν καθόλου αντικειμενικός κριτής του βιβλίου, αν δεν είχα εκπαιδευτεί να παίρνω απόσταση όταν διαβάζω βιβλία φίλων και στη συγκεκριμένη περίπτωση να μην με παρασύρει η αγάπη και η εκτίμηση που έχω για τον συγγραφέα. Ήταν δύσκολο, μιας και η εποχή που ήμουν τους χειμώνες στο BERLIN και τα καλοκαίρια στο ΜΕΤΑΛΛΕΙΟ στη Σέριφο, του επίσης αγαπημένου Παντελή Κουλαμά, ήταν από τις πιο όμορφες περιόδους της ζωής μου, παρέα με πολλούς αγαπημένους φίλους, όπως η Μιλένα Αγγουρά και ο Κώστας Πουλαντζάς που με έφεραν στο BERLIN, ο Πλούταρχος Βασιλάκης, ο Μάκης Μηλάτος, ο Άκης Λαδικός κ.α. Όμως αν το βιβλίο δεν άξιζε δεν θα σας κούραζα σήμερα. Θα το διάβαζα, θα το ευχαριστιόμουνα και θα το κρατούσα για μένα…

Γνωρίζοντας τον Γιώργο και την τελειομανία του, ήμουν πολύ περίεργος να δω πώς τα πήγε με το πρώτο συγγραφικό του σκάρωμα. Και δεν άργησα να καταλάβω ότι πάλι τα έχει καταφέρει. Από τις πρώτες σελίδες, που μας περιέγραφε τα παιδικά του χρόνια στην Αλεξάνδρεια, κατάφερε να με κάνει να περιπλανιέμαι κι εγώ στους δρόμους της, να αισθάνομαι τον θαλασσινό αέρα της Μεσογείου, να μυρίζω τις μυρωδιές της αγοράς της ιστορικής και κοσμοπολίτικης πόλης της Αιγύπτου και να νιώθω περισσότερο ότι βλέπω ταινία, παρά ότι διαβάζω βιβλίο. Μαζί κρυβόμουν κι εγώ στους βομβαρδισμούς της Αλεξάνδρειας (συγκλονιστικά γραμμένο και δυστυχώς επίκαιρο το αντιπολεμικό μήνυμα του Γιώργου) και μαζί του μπήκα στο καράβι για την Ελλάδα. Και γενικά μαζί με πήρε σε όλη την περιπέτειά του στο υπόλοιπο βιβλίο από την Καλλιθέα στα Προπύλαια και μετά στο BERLIN και στη Σέριφο (αν και στα δύο τελευταία με είχε πάρει και στην πραγματική ζωή μαζί του).

Για να μην γράψω κι εγώ …βιβλίο για το βιβλίο, να κλείσω αναφέροντας ότι ο Γιώργος αφηγούμενος ένα κομμάτι της ζωής του, κατάφερε και έφτιαξε ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο για τον καθένα, και όχι μόνο για τους φίλους του. Περιγράφει με τρόπο που θα ταίριαζε σε πολύ έμπειρο συγγραφέα, κομμάτια της ζωής της Ελληνικής κοινότητας της Αλεξάνδρειας και τριών δεκαετιών ορόσημο για την Αθήνα κάνοντας το βιβλίο του «Από την Αλεξάνδρεια στο BERLIN» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Υδροπλάνο, ένα βιβλίο που σας συνιστώ ανεπιφύλακτα. Μπράβο Γιώργο!!! 

Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2022

Τα σταφύλια της οργής...

 

Τα σταφύλια της οργής...
του Κώστα Χατούπη

Ευτυχές το νέο de minimis Corinthian  Soultanina 2022 
. . . . . . . 
Ήταν πού θα εισηγείτο θετικά την ενεργοποίηση τού προγράμματος “de minimis” για τις ζημιές στη καλλιέργεια Σουλτανίνας μιας κι όπως ο ίδιος δήλωσε: 
"ακόμα και τα πιο υψηλά ποσοστά ζημιάς με τη πιο υψηλή ποσότητα πού προβλέπει ο πίνακας και αποζημιώνει ο ΕΛΓΑ, δεν επαρκούν ώστε να καλύψουν την απώλεια εισοδήματος, γι αυτό καί θα ενεργοποιηθεί το de minimis”
(Α. Λυκουρέντζος Πρόεδρος ΕΛΓΑ) 

. . . . . . . 
Θα βρουν χίλιες δικαιολογίες, όμως εμείς δε θα βρούμε το δίκιο μας, καθότι σε στάση ανάπαυσης περιμέναμε από τούς φιλοκυβερνητικούς Δημάρχους να διεκδικούν για μάς... 
Πόσο αφελείς είμαστε..!

Δε θα βρούμε το δίκιο μας καθότι το αγροτικό κίνημα στην Κορινθία όχι πως βρίσκεται εν υπνώσει, σμπαραλιασμένο είναι, ανύπαρκτο, με ευθύνη αποκλειστικά των αγροτών...
Πόσο πιο αμέτοχοι..! 

Όμως 
Πόσο εμπαιγμό ακόμα να ανεχτούμε..; 
Αν είμαστε περήφανοι και νοήμονες πόσο θα συνεχίσουμε να εμπιστευόμαστε κάποιους αυτόκλητους δήθεν ευαίσθητους θεσμικούς ταγούς που εξαρχής με "κυβερνητικούς πυροσβέστες" ομοίαζαν, ...που έτσι κι έδρασαν!
Τέτοιες αυταπάτες οι Κορίνθιοι αγρότες γιά καριερίστες όπως οι  Αντιπεριφερειάρχης Γκιολής καί Πρόεδρος ΕΛΓΑ Λυκουρέντζος..; 
Ωιμε!

Έως κι οι τοπικοί υπουργοί σε φόντο μπακ-γκράουντ, Δήμας και Ταγαράς άφησαν το "παιχνίδι κατάσβεσης" στους παραπάνω, ακριβώς για να μη χρεωθούν το τόσο ειδικό πολιτικό κόστος (μιλάμε για την τοπική οικονομία ενός Νομού)!

Ορατά όλα απ' την αρχή.
Χίλιες δικαιολογίες αυτοί, κανένα δίκιο για εμάς. 
 
Καλή Χρονιά ικανοποιημένοι Κορίνθιοι αγρότες σουλτανινοκαλλιεργητές!
Χρονιά με τα πιο φθηνά λιπάσματα και καύσιμα από ποτέ...
Ευτυχές το 2022!