Ο Πευκιάς Ξυλοκάστρου, «το δάσος» που λέμε εμείς οι ιθαγενείς, είναι το σύμβολο της πόλης μας. «Ιερός και όσιος» τόπος, που οι παλιότεροι προστάτευσαν με θυσίες και αγώνες από βασιλιάδες, κατακτητές, επίδοξους επενδυτές και φυσικούς κινδύνους.
Μέσα στο δάσος μεγάλωσαν πολλές γενιές (ειδικά προ καφετεριών, τηλεοράσεων και υπολογιστών) και πέρα από την περιβαλλοντική αξία που έχει μέσα σε μια τσιμεντούπολη, αποτελεί ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά για την πόλη μας. Όλοι λέμε ότι το αγαπάμε, μα δυστυχώς όλοι το παρατήσαμε και έφτασε σήμερα να κινδυνεύει να ξεραθεί. Άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο φταίμε όλοι οι νεοξυλοκαστρίτες για αυτό και ερχόμαστε τώρα αντιμέτωποι με μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Και φταίμε όλοι και όχι μόνο οι υπηρεσίες και οι αρμόδιοι, γιατί δεν φωνάξαμε δυνατότερα, δεν χαλάσαμε τον κόσμο, δεν «βγήκανε μαχαίρια» για την καταστροφή που βλέπαμε να έρχεται.
Η βαμβακίαση των πεύκων, βρήκε ένα καταπονημένο, γέρικο και ψιλοπαρατημένο δάσος και απειλεί να το ξεράνει. Ο νόμιμος και επιδοτούμενος (!!!) εμβολιασμός των πεύκων με τη Marchalina Hellenica για αποδοτικότερη μελισσοκομία, δημιούργησε αυτό το οξύ πρόβλημα σε όλη την Ελλάδα, που δυστυχώς εξαπλώνεται ραγδαία και στον Πευκιά μας.
Βέβαια, η μεγαλύτερη ευθύνη γνωρίζουμε όλοι σε ποιους ανήκει, αλλά για καιρό δεν θέλαμε να εντάξουμε το δάσος στην πολιτική αντιπαράθεσή μας με τη δημοτική αρχή Ξυλοκάστρου, ελπίζοντας ότι αυτό θα βοηθήσει τη σωτηρία του. Κακώς, όπως αποδείχτηκε. Κακώς, δεν το αναγάγαμε σε πρώτο θέμα της ημερήσιας διάταξης και πολύ κακώς πιστέψαμε ότι το αντιμετωπίζουν με τη δέουσα σοβαρότητα.
Εδώ, πρέπει να αναφέρουμε ορισμένα γεγονότα που συνέβησαν τον τελευταίο χρόνο, για να καταλάβουν όλοι, την προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν το θέμα και τις παλινωδίες των δημοτικών μας αρχόντων.
Το φθινόπωρο του 2008, η δημοτική αρχή κάλεσε στο δάσος εμάς και τη μειοψηφία του ΔΣ και μας έδειξε τα εκατομμύρια των εντόμων αυτών, που εμφανίστηκαν εκείνες τις μέρες. Μας ανέλυσαν το πρόβλημα και εξέφρασαν την επιθυμία τους να ψεκάσουμε το δάσος, για να το γλυτώσουμε από τη βέβαιη καταστροφή. Σε νέα συνάντηση που είχαμε λίγες μέρες αργότερα, έφεραν ειδικούς που μας είπαν ότι ο ψεκασμός είναι η μόνη λύση για να σωθεί το δάσος και ότι τα φάρμακα αυτά δεν θα επηρεάσουν το υπόλοιπο οικοσύστημα. Ζήτησαν τη σύμφωνη γνώμη μας, για να προχωρήσουμε την άνοιξη του 2009 στις πρώτες παρεμβάσεις και είπαν ότι δεν υπάρχει άλλη λύση, μιας και το πλύσιμο «δεν κάνει τίποτα». Ήθελαν τη συγκατάθεση όλων των παρατάξεων, γιατί ο ψεκασμός δεν επιτρέπεται σε δασικά οικοσυστήματα, παρ’ όλο που τα φάρμακα αυτά είναι εγκεκριμένα προς χρήση. Μπροστά στο δίλημμα «Σώζουμε το δάσος ή το αφήνουμε να ξεραθεί» και τις διαβεβαιώσεις των γεωπόνων, συμφωνήσαμε και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για την άνοιξη του 2009.
Αυτό το ραντεβού όμως, δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Αντιθέτως και με μεγάλη μας έκπληξη είδαμε στις 5/5/2009 την ανακοίνωση του δήμου Ξυλοκάστρου να μας λέει ότι ο ψεκασμός είναι πολύ επικίνδυνος για το οικοσύστημα και την υγεία των κατοίκων. Επίσης, επισημαίνουν ότι το πλύσιμο με νερό είναι η μόνη λύση, την εφαρμόζουν κάθε χρόνο και μεταφέρουν τη γνώμη άλλων ειδικών, της κ. Καλαπανίδα και του κ. Μυλωνά, που συμφωνούν με αυτή την άποψη.
Μεγάλα ερωτηματικά μάς προκαλεί αυτή η μεταστροφή και εύλογες οι απορίες που προκύπτουν.
- Αν, όπως λένε τώρα, το πλύσιμο είναι ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος και τα πλένουν κάθε χρόνο, γιατί η βαμβακίαση πολλαπλασιάζεται ραγδαία;
- Ο κ. Μυλωνάς αναφέρει σε παλιότερη ανακοίνωσή του δημοσιευμένη στο διαδίκτυο για το πλύσιμο των δέντρων με νερό ότι «…έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι αυτή η μέθοδος δεν είναι αξιόπιστη» και για τον ψεκασμό ότι «…Σε περιπτώσεις όπου η πληθυσμιακή πυκνότητα του εντόμου είναι ιδιαίτερα υψηλή τότε ίσως θα πρέπει να καταφύγουμε σε χημική καταπολέμηση». Τι από τα δύο ισχύει;
- Είναι σοβαρή αντιμετώπιση η παραπάνω, από αυτούς που καθορίζουν το μέλλον του δάσους;
Χωρίς να παραγνωρίζουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν, δηλώνουμε βαθιά μπερδεμένοι και απογοητευμένοι από την αντιμετώπιση αυτού του μείζονος ζητήματος από τη δημοτική αρχή. Για το λόγο αυτό πρέπει όλοι οι πολίτες που ανησυχούν για το δάσος να ενεργοποιηθούν, γιατί:
- Δεν μπορούμε να αφήνουμε άλλο μόνους, μερικούς ευσυνείδητους δημοτικούς υπαλλήλους για να διατηρήσουν ζωντανό το σύμβολο της πόλης μας.
- Δεν μπορούμε να αφήσουμε άλλο τη Διαχειριστική Μελέτη του Πευκιά κλειδωμένη και ανενεργή σε ένα ντουλάπι.
- Δεν μπορούμε να αφήσουμε άλλο τη δημοτική αρχή να μη φροντίζει το δάσος όπως πρέπει, με τα κονδύλια, τους υπαλλήλους και τις δράσεις που χρειάζονται.
Ήρθε ο καιρός να δούμε κατάματα το πρόβλημα και τις ευθύνες μας και να δείξουμε στους υπεύθυνους ότι πρέπει να ασχοληθούν περισσότερο και πιο σοβαρά με το δάσος. Ήρθε η ώρα της ευθύνης. Να αναλάβει ο κάθε Ξυλοκαστρίτης το μερίδιό που του αναλογεί. Ήρθε η ώρα να ξαναγαπήσουμε το δάσος.
Αρμονική Ανάπτυξη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου