Τώρα που πέρασαν οι εκλογές μπορούμε να πούμε δυο κουβέντες, χωρίς να κατηγορηθούμε ότι κάνουμε «ζημιά» σε ψηφοδέλτια. Να μιλήσουμε λίγο για το διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ των εκλογών και την παντελή απουσία των κομμάτων από τα μέρη μας.
Προσπαθώ να θυμηθώ μια ανακοίνωση, μια δημοσίευση, μια δράση, μια οποιαδήποτε παρέμβαση τέλος πάντων από κάποιο κόμμα εδώ στο Ξυλόκαστρο, από τις εκλογές του 2007 μέχρι σήμερα, αλλά δε βρίσκω τίποτα (ούτε από το 2004 θυμάμαι, αλλά δεν είμαι και 100% σίγουρος). Είτε για τοπικό θέμα, είτε για υπερτοπικό. «Μηδέν εις το πηλήκιο». Ησυχία απόλυτη.
Βέβαια, οι αφορμές για πολιτικές παρεμβάσεις, είναι οι μόνες που δεν λείπουν. Ούτε πρόκειται να λείψουν. Είναι πάρα πολλές και σε τοπικό αλλά και σε ευρύτερο επίπεδο. Όρεξη να έχεις, να παρεμβαίνεις. Όμως, καμία προσπάθεια δεν γίνεται από τις τοπικές οργανώσεις, ώστε να αφυπνισθούν οι πολίτες, να ενεργοποιηθούν, να αντισταθούν, να παιδευτούν πολιτικά. Να μάθουν να συμμετέχουν, να προβληματίζονται, να μιλάνε, να σκέπτονται. Να γίνουν πολίτες και όχι πελάτες – καταναλωτές. Είδος, που ευδοκιμεί στα μέρη μας και αποτελεί ιδιαίτερη χαρά για τους μεγάλους θεριστές.
Ειδικά τα μικρότερα κόμματα, που έχουν σα στόχο τη συμμετοχή του πολίτη και τον απεγκλωβισμό του από τα δίπολα και την πελατειακή λογική, δεν δικαιολογούνται να εμφανίζονται λίγο πριν στηθούν τα παραβάν και μετά να χάνονται. Κίνημα, αντίσταση, συμμετοχή, αντίδραση και όλα αυτά τα όμορφα, δεν γίνονται έτσι. Ούτε η έμπνευση και η λύση θα έρθουν «από τα πάνω» και μέσα από τηλεοπτικούς δέκτες και εφημερίδες. Θα έρθουν «από τα κάτω» και με πολλή δουλειά.
Εδώ στην κορινθιακή άγονη γραμμή, που πολιτική ακόμα θεωρούμε τις εκλογές, την επίσκεψη των βουλευτών, τις υποσχέσεις και «τα κατόπιν ενεργειών μου», χρειαζόμαστε εντατικά μαθήματα συμμετοχής. Μαθήματα αυτοδιοίκησης. Εντατικά και συνεχή. Δια βίου και βιωματική μάθηση χρειαζόμαστε, για ν’ αλλάξουμε ρότα.
Τα τοπικά κινήματα και οι τοπικές δράσεις θα γεννήσουν πολίτες, σαν κι αυτούς που ψάχνετε κάθε προεκλογική περίοδο. Γι’ αυτό, εμφανιστείτε! Μιλήστε! Μαύρα μάτια κάναμε να σας δούμε. Μη σας χάσουμε πάλι…
Προσπαθώ να θυμηθώ μια ανακοίνωση, μια δημοσίευση, μια δράση, μια οποιαδήποτε παρέμβαση τέλος πάντων από κάποιο κόμμα εδώ στο Ξυλόκαστρο, από τις εκλογές του 2007 μέχρι σήμερα, αλλά δε βρίσκω τίποτα (ούτε από το 2004 θυμάμαι, αλλά δεν είμαι και 100% σίγουρος). Είτε για τοπικό θέμα, είτε για υπερτοπικό. «Μηδέν εις το πηλήκιο». Ησυχία απόλυτη.
Βέβαια, οι αφορμές για πολιτικές παρεμβάσεις, είναι οι μόνες που δεν λείπουν. Ούτε πρόκειται να λείψουν. Είναι πάρα πολλές και σε τοπικό αλλά και σε ευρύτερο επίπεδο. Όρεξη να έχεις, να παρεμβαίνεις. Όμως, καμία προσπάθεια δεν γίνεται από τις τοπικές οργανώσεις, ώστε να αφυπνισθούν οι πολίτες, να ενεργοποιηθούν, να αντισταθούν, να παιδευτούν πολιτικά. Να μάθουν να συμμετέχουν, να προβληματίζονται, να μιλάνε, να σκέπτονται. Να γίνουν πολίτες και όχι πελάτες – καταναλωτές. Είδος, που ευδοκιμεί στα μέρη μας και αποτελεί ιδιαίτερη χαρά για τους μεγάλους θεριστές.
Ειδικά τα μικρότερα κόμματα, που έχουν σα στόχο τη συμμετοχή του πολίτη και τον απεγκλωβισμό του από τα δίπολα και την πελατειακή λογική, δεν δικαιολογούνται να εμφανίζονται λίγο πριν στηθούν τα παραβάν και μετά να χάνονται. Κίνημα, αντίσταση, συμμετοχή, αντίδραση και όλα αυτά τα όμορφα, δεν γίνονται έτσι. Ούτε η έμπνευση και η λύση θα έρθουν «από τα πάνω» και μέσα από τηλεοπτικούς δέκτες και εφημερίδες. Θα έρθουν «από τα κάτω» και με πολλή δουλειά.
Εδώ στην κορινθιακή άγονη γραμμή, που πολιτική ακόμα θεωρούμε τις εκλογές, την επίσκεψη των βουλευτών, τις υποσχέσεις και «τα κατόπιν ενεργειών μου», χρειαζόμαστε εντατικά μαθήματα συμμετοχής. Μαθήματα αυτοδιοίκησης. Εντατικά και συνεχή. Δια βίου και βιωματική μάθηση χρειαζόμαστε, για ν’ αλλάξουμε ρότα.
Τα τοπικά κινήματα και οι τοπικές δράσεις θα γεννήσουν πολίτες, σαν κι αυτούς που ψάχνετε κάθε προεκλογική περίοδο. Γι’ αυτό, εμφανιστείτε! Μιλήστε! Μαύρα μάτια κάναμε να σας δούμε. Μη σας χάσουμε πάλι…
Ανδρέας Απ. Ζάρρος
5 σχόλια:
Ελλάδα: μια χώρα άγονη γραμμή!!!
Έχουμε φτάσει στην εξαίρεση στον κανόνα της παροιμίας: Κλαίνε οι χήρες, κλαίνε κι παντρεμένες, και να έχουν όλοι δίκιο!
Είναι και το άλλο που λένε:
Ποια η ομοιότητα παντρεμένων και εργένηδων;
Και οι δύο πιστεύουν ότι οι άλλοι ...πηδάνε!!!
Αντρέα έχεις απόλυτα δίκαιο, αλλά κοίτα μην καταντήσεις εχθρός, σε όσους πεισματικά αυτο ικανοποιούνται ως οι μοναδικοί εκφραστές των κινημάτων, των λαικών στρωμάτων και των αγώνων, παρότι 112.000 πολίτες που τους είχαν πιστέψει τώρα τους γύρισαν την πλάτη.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση θέλει κόπο, γνώση, μεράκι, θέσεις, συμμετοχή, συγκρούσεις και πάνω απ' όλα ενεργούς πολίτες και ανοικτές διαδικασίες.
Θέλω να πιστεύω ότι πεισματικά θα συνεχίσετε οι Αρμονίστας το ταξίδι σας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και νάστε σίγουροι ότι οι πολίτες καταλαβαίνουν.
Λεωνίδας Φωτιάδης
Στρατωτάκια ακούνητα, αμίλητα, αγέλαστα σε ΑΠΟΓΝΩΣΗ!!
Παρακολουθείς ειδήσεις και δεν είναι δυνατόν να μη χαίρεσαι βλέποντας αυτούς που ενώ υπηρετούν σιωπηλά ένα (πρωθ)υπουργικοκεντρικό σύστημα "οταν τους "βολεύει",
να γαβγίζουν μόλις τους παίρνουν το κόκκαλο από το στόμα!! Αχρηστοι, κάτω του μετρίου ανθρωπάκια, νεροκουβαλητές στη σαπίλα, πηγαίνετε...
Φτιάξαμε ένα σύστημα όπου υπουργοί φέρνουν στη βουλή, στους υποτακτικούς τους, νόμους που έχουν προωθήσει τα διάφορα lobby. Και οι υποτακτικοί ψηφίζουν!!! Υπουργός σημαίνει δύναμη, τη στιγμή που σε άλλες χώρες είναι άγνωστοι, ενώ οι βουλευτές, που θα έπρεπε να νομοθετούν, γίνονται χειροκροτητές...
Τι διαφορετικό περιμένεις να "εξυπηρετείται" στη μικρογραφία ενός δήμου της επικράτειας!!!
Λεωνίδα μου, είμαστε ήδη σεσημασμένοι από πολλούς "αριστερούς". Οι ιθύνοντες του τοπικού ΣΥΝ, σε αντίθεση με το νομαρχιακό, μας θεωρούν το μεγαλύτερο εχθρό τους. Λάσπη με το τσουβάλι! Ίσως γιατί κάνουμε αυτά που θα έπρεπε να κάνουν κι αυτοί.
Και δεν είναι μόνο η λευκή επιταγή και ο "όρκος σιωπής" που έχουν δώσει στη δημοτική αρχή. Δεν μιλάνε και για κανένα άλλο θέμα...
Δημοσίευση σχολίου