Μονόδρομος...

Με τα σκουπίδια τα φέραμε από δω, τα φέραμε από κει και τελικά καταλήγουμε στο προφανές και το αυτονόητο, που χρόνια τώρα συλλογικότητες και ενεργοί πολίτες προτάσσουν. Μείωση της παραγωγής των σκουπιδιών και ελαχιστοποίηση των υπολειμμάτων που καταλήγουν για ταφή, με αποκεντρωμένη διαχείριση, με κοινωνικό έλεγχο και συμμετοχή.

Έπρεπε να το είχαμε κάνει, θα μου πείτε. Χαίρω πολύ, εδώ και δεκαετίες! Έλα όμως που δεν το έχουμε κάνει και πάλι βρισκόμαστε μπροστά σε επείγουσες καταστάσεις και χρονικά dead lines! Έλα που πάλι μας προτείνουν για "λύση" να πληρώσουμε αδρά μεγαλοεργολάβους για να υλοποιήσουν την πιο ακριβή, αντικοινωνική και αντιπεριβαλλοντική επιλογή!

Στο δήμο μας, χωρίς να επαναπαυόμαστε ούτε στιγμή για το θέμα του ΧΥΤΑ γιατί βρισκόμαστε σε πόλεμο, πρέπει να ξεκινήσουμε άμεσα τις προσπάθειες (και θα ξεκινήσουμε αφού το δέχτηκαν όλες οι παρατάξεις). Έχουμε τρομερά περιθώρια βελτίωσης. Μόνο τα ανακυκλούμενα στα ορεινά (Τρίκαλα, Καρυά, Ζάχολη, Μάρκασι κλπ) να μαζέψουμε, τα οργανικά των εστιατορίων της περιοχής και τα κλαδέματα, αμέσως έχουμε μειώσει σημαντικότατα τον όγκο των σκουπιδιών που θα οδηγούμε προς το ΧΥΤΑ. Φανταστείτε αν κάνουν σωστή διαλογή και τα νοικοκυριά, τα γραφεία, τα κρεοπωλεία, τα μανάβικα κλπ κλπ...

Το θέμα είναι να καταλάβουμε όσο το δυνατόν περισσότεροι ότι η λύση του προβλήματος δεν βρίσκεται αλλού ή πάνω ή θα μας τη φέρουν έτοιμη. Η λύση είμαστε εμείς! Και υπάρχουν πολλοί τρόποι για να το καταλάβουμε, μιας και το ζήτημα δεν είναι μόνο περιβαλλοντικό. Αφορά και στην τσέπη μας.

Καλή οργάνωση θέλει και πολιτική βούληση. Στα αδιέξοδα που οδηγούμαστε η απάντηση είναι το σχέδιο, η δράση και η συμμετοχή. Για να δούμε...

Ανδρέας Απ. Ζάρρος