Τελικά είμαστε πολύ «παραλίες» εδώ στο Ξυλόκαστρο…

Πόσα ν’ αντέξει πια αυτός ο παραλιακός δρόμος; Πόσα; Συμπληρώνουμε 10 χρόνια φέτος από την πρώτη προσπάθεια «ανάπλασης», αυτή των Αποθηκών Φραντζή, και το Ξυλόκαστρο, παρ’ όλο που δημοπρατήθηκαν τρία συνολικά έργα αναπλάσεων ύψους μεγαλύτερου των 6 εκ. ευρώ, παρουσιάζει μια θλιβερή εικόνα. Σε πιάνει θλίψη όταν σκέφτεσαι τι θα μπορούσε να κάνει κάποιος με τόσα λεφτά σε μια μικρή πόλη, αν σχεδίαζε σωστά. Μεγάλες χαμένες ευκαιρίες και διηγώντας τες να κλαις…

Να τα πάρουμε όμως με τη σειρά. Ανάπλαση 1^η: Αποθήκες Φραντζή. Η τότε δημοτική αρχή προχώρησε σε λάθος τρόπο δημοπράτησης ενός τραγικού σχεδίου και δεν άκουσε ούτε την τότε μειοψηφία, ούτε εμάς ως Αρμονική Ανάπτυξη, ούτε κανέναν, με αποτέλεσμα να έχουμε δέκα χρόνια μετά αυτό που όλοι βλέπουμε.

Ανάπλαση 2^η: Παραλιακός από Αρίωνα-Κούστα. Πάλι δεν εισακούστηκε η πρότασή μας για πλακόστρωση όλου του δρόμου σ΄ ένα επίπεδο με μικτή χρήση ανά εποχές, κάτι που θα έλυνε πολλά προβλήματα (μπορεί και όλα) από αυτά που προέκυψαν. Και τα λειτουργικά και τα αισθητικά.

Ανάπλαση 3^η: Παραλιακός από Κούστα-Ρουβέρα. Ήταν το τελειωτικό χτύπημα. Ανεξήγητα κακό σχέδιο, διάτρητη δημοπράτηση, με το αποτέλεσμα και πάλι να τα λέει όλα. Οι μεγάλες αντιδράσεις των κατοίκων και των καταστηματαρχών δεν πτόησαν τη δημοτική αρχή και δημοπράτησε το έργο, που «έπεσε» όμως στην πορεία. Το «στραβό του κλήματος» το ‘φαγε και η προεκλογική περίοδος και πάλι την πατήσαμε σαν πόλη. Και τότε ήμασταν οι μόνοι που τολμήσαμε να πούμε το αυτονόητο: «Αν είναι να υλοποιηθεί αυτό το σχέδιο, ας χάσουμε και τη χρηματοδότηση». Ήμασταν οι μόνοι επίσης, που ανταποκριθήκαμε στην πρόσκληση των καταστηματαρχών σε συνάντηση προεκλογικά και δηλώσαμε ευθαρσώς την αντίθεσή μας και τις προθέσεις μας. Πιστεύουμε ότι αν δεν είχαν «κρυφτεί» τον τελευταίο μήνα πριν τις εκλογές όλοι οι συνυποψήφιοί μας και είχαν πάρει κι αυτοί σαφή θέση, δύσκολα θα ξεκίναγε το έργο μετά τις εκλογές. Αν είχε δεσμευτεί όλο το νέο ΔΣ ότι το σχέδιο αυτό πρέπει ν’ αλλάξει για να ξεκινήσει το έργο, σήμερα δεν θα είχαμε αυτή την εικόνα. Προτίμησαν όμως να πατήσουν σε δύο βάρκες και να τα έχουν καλά με όλους. Καλό σε ψήφους, κακό για την πόλη.

Μετά απ’ όλα αυτά τα παθήματα, ερχόμαστε σήμερα κι αντί να καθίσουμε κάτω και να σχεδιάσουμε την επόμενη μέρα σοβαρά, με όραμα και με γνώμονα την αισθητική και  λειτουργική αναγέννηση του Ξυλοκάστρου, ξαναρχίζουμε με την εσωστρέφεια του παρελθόντος να πετάμε «ιδέες» στον αέρα, πρόχειρες κι αποσπασματικές.

Το νέο πυροτέχνημα είναι να μπουν μερικά τραπέζια, σε κάθε μαγαζί από Κούστα μέχρι Αρίωνα, στο παραλιακό πεζοδρόμιο. Μια πρόταση που έχει διχάσει για άλλη μία φορά την πόλη και δείχνει ότι δεν μπορούμε να πάρουμε κανένα μάθημα από τα στραπάτσα που έχουμε πάθει.

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι δεν αποτελεί λύση για κανένα πρόβλημα η ξεκάρφωτη κι αποσπασματική τοποθέτηση λίγων τραπεζιών στο παρτέρι του βόρειου πεζοδρομίου. Μάλλον νέα προβλήματα θα φέρει στην πόλη και στα καταστήματα το νέο στρίμωγμα, παρά θα ωφελήσει (περισσότερο χρήσιμο για όλους θα έβλεπα π.χ. το κλείσιμο του δρόμου τις βραδινές ώρες, παρά αυτό).

Όμως οι βασικές μου αντιρρήσεις μου είναι κυρίως επί της αρχής. Συμπατριώτες έχουμε πρόβλημα, ε; Σε αυτό φαντάζομαι συμφωνούμε όλοι. Να το λύσουμε όμως πρέπει και όχι να το βάλουμε κάτω από το χαλί. Η πόλη μας δεν είναι σε καλή κατάσταση. Μισοτελειωμένα έργα, χαμένες παραλίες και ευκαιρίες την έχουν καταστήσει άσχημη, δυσλειτουργική και ημι-ψόφια. Ας μην το κάνουμε αυτό στους εαυτούς μας. Ας κοιτάξουμε να σχεδιάσουμε πώς θα την ομορφύνουμε, πώς θα τη ζωντανέψουμε και πώς θα τη κάνουμε πάλι ελκυστική κι ας αφήσουμε τους εμφύλιους για μερικές καρέκλες ακόμα. Μια όμορφη και ζωντανή πόλη άλλωστε, θα γεμίζει τις καρέκλες περισσότερες μέρες το χρόνο και όλοι θα είναι ευχαριστημένοι. Ψυχραιμία λοιπόν και μην ξεθάβετε πάλι τα τσεκούρια του πολέμου.

Κι εμείς οι εκλεγμένοι, πρέπει να είμαστε λίγο πιο σοβαροί. Τα πρώτα deja vous δείγματα, η αλήθεια είναι ότι με τρομάζουν. Από τη μία η δημοτική αρχή το φέρνει γύρω γύρω, χωρίς να λέει μια πρόταση καθαρή και ολοκληρωμένη και κανείς δεν ξέρει τι θέλει να κάνει, πέρα από τις αμφιβολίες που έχουμε αν μπορεί και να το κάνει αυτό που θέλει. Από την άλλη η μείζονα μειοψηφία κάνει κάτι περίεργα ρελάνς στον εαυτό της, βγάζοντας ανακοίνωση με την τοποθέτησή της στο δημοτικό συμβούλιο, που όμως είναι άλλη από την τοποθέτηση που έγινε πραγματικά και μπαίνουν ψύλλοι στον κόρφο μου ότι πάμε πάλι για …Βατερλώ!

Η ατμόσφαιρα μυρίζει «μπαρούτι» και δεν μ’ αρέσει. Έχουμε χάσει ευκαιρίες κι ευκαιρίες με τους ανούσιους τσακωμούς πλειοψηφίας – μειοψηφίας σε τούτο εδώ τον τόπο και καθόλου αισιόδοξος δεν είμαι ότι αυτή τη φορά θα βγει κάτι καλό. Με την ευθύνη κύρια στη δημοτική αρχή, καλώ όλους τους συναδέλφους στο ΔΣ να μην το πιάσουμε μικροπολιτικά το θέμα και να βάλουμε στο τραπέζι τα πραγματικά προβλήματα που ταλανίζουν το αγαπημένο μας Ξυλόκαστρο. Να ακούσουμε και τους δημότες, τους εν Αθήναις και εν …πλανήτη Ξυλοκαστρινούς που το υπεραγαπάνε, τους Ξυλοκαστρίτες από επιλογή και όχι από καταγωγή, τους νέους ανθρώπους που ασφυκτιούν στον τόπο τους που δείχνει να έχει πάρει πρόωρη σύνταξη κι ας καταστρώσουμε ένα σχέδιο που σε ένα, δύο χρόνια θ’ αλλάξει την πόλη μας και θα την κάνει ξεχωριστή.

Ας δουλέψουμε όλοι, μαζί με τους επαγγελματίες και τον εμπορικό κόσμο, που επίσης πρέπει να κάνουν υπερβάσεις, για να κάνουμε πάλι το Ξυλόκαστρο Ξεχωριστό, Όμορφο και Ζωντανό. Κι αυτό θα γίνει αν το αναστήσουμε αισθητικά και πολιτιστικά, βελτιώνοντας ταυτόχρονα τις παρεχόμενες υπηρεσίες. Σταματάω εδώ γιατί τα παίρνω όταν μιλάω για αισθητική και πολιτισμό και φέρνω στο μυαλό μου πώς θα ήμασταν αν οι Αποθήκες Φραντζή ήταν σήμερα ένα ωραίο πολιτιστικό κέντρο και αν οι αναπλάσεις της παραλίας είχαν σχεδιαστεί σωστά. Κρίμα είναι να πηγαίνουμε άπατοι με τόσο ωραία υλικά που έχουμε σαν τόπος και τόσους πολλούς και αξιόλογους ανθρώπους που το αγαπούν. Το φελέκι μου μέσα…

Ανδρέας Απ. Ζάρρος