Πυρομαντικά μόνο μιλάω…
Ρομαντική Χριστίνα, διάβασα το σχόλιό σου, που αναφερόταν στο δικό μου, σχετικά με τον «πολιτικό αυνανισμό». Όντως αφορούσε στο Γρηγόρη και σχολίασα για πρώτη φορά σε άρθρο μου, ένα από τα τόσα μειωτικά και ειρωνικά σχόλια, που έχει γράψει τα τελευταία δυόμισι χρόνια για μένα και για τις συλλογικότητες που μετέχω. «Αρμονική Ανάπτυξη», «Πρωτοβουλία για τη Σωτηρία του Κορινθιακού» αλλά και αρκετοί Αρμονίστας, έχουν δεχθεί καντάρια λάσπης και απαξίωσης. Το γιατί το κάνει δεν είναι ούτε του παρόντος, αλλά ούτε και της ειδικότητάς μου.
Αυτό λοιπόν και η «Λύρα», απ’ ότι φαίνεται άγγιξαν παρθένες χορδές σου και σε ώθησαν να πάρεις θέση, πρώτη φορά δημόσια, για κάτι που σε ενόχλησε. Ως γεγονός είναι θετικό. Ελπίζω να σε ενοχλήσουν κι άλλα πράγματα στο μέλλον και πιστεύω ότι στον «αγγελικό» κόσμο που ζούμε, θα βρεις αφορμές και γι’ άλλες παρεμβάσεις. Λείπουν τόσο, οι δημόσιες τοποθετήσεις πολιτών στον τόπο μας!
Επί της ουσίας του σχολίου, τώρα. Δεν θέλω να σου αποδείξω με λόγια ότι δεν είμαι άσεμνος, ανήθικος, ασεβής, ανερμάτιστος, ανώριμος, αγενής, παλιόπαιδο και παλιοχαρακτήρας!!! Θα έπρεπε να το είχες καταλάβει, τόσα χρόνια που γνωριζόμαστε και συνεργαζόμαστε σε συλλόγους και δράσεις. Στη συνέχεια του κειμένου σου, κατάλαβα ότι δεν χρειάζεται κιόλας.
Στο τελευταίο μέρος του, γίνεται φανερό ότι έχουμε τελείως διαφορετικά κριτήρια εκτίμησης αξιών και ανθρώπων, οπότε μάλλον είναι ανώφελο να προσπαθήσω να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Να στο εξηγήσω καλύτερα αυτό και για να το κάνω πιο απλό, ας εστιάσουμε στην αυτοδιοίκηση (αν και αυτά ισχύουν γενικότερα).
Υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται με τα κοινά και δεν έχουν κάτι να μας πουν. Κενόν. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι, που λένε κάτι. Πολλοί από αυτούς το λένε και ωραία. Να ξέρεις όμως, πως αυτό από μόνο του, εμένα δε μου λέει τίποτα πια. Μπορεί κάποιος να λέει τα «12 Ευαγγέλια» της Αυτοδιοίκησης, αλλά δεν μου φτάνει για να τον αποδεχτώ και να τον ανακηρύξω «θησαυρό ανεκτίμητο». Απαραίτητη προϋπόθεση για μένα είναι τα λόγια του, να συμβαδίζουν με τα πεπραγμένα του. Τα Ευαγγέλια άλλωστε υπάρχουν καταγεγραμμένα και η μεταφορά τους στην τοπική διάλεκτο δεν είναι το μείζον. Αν τους συγκρίνεις βέβαια, με αυτούς που συνήθως συναντάς στην τοπική πολιτική σκηνή και δεν ξέρουν ούτε το αλφάβητο της Αυτοδιοίκησης, αυτοί που απαγγέλλουν «ιερό λόγο» ξεχωρίζουν. Δεν μου φτάνει όμως.
Για παράδειγμα, όταν κάποιος έχει δείξει με την πορεία του ότι μπορεί να κάνει τα πάντα για να πιάσει στασίδι, ότι και να λέει δεν μ’ ενδιαφέρει. Αν π.χ. κατεβαίνει σε τοπικές εκλογές και κατηγορεί λυσσαλέα τον αντίπαλό του, μετά προσχωρεί σε αυτόν και σωπαίνει, στις επόμενες εκλογές κατεβαίνει μαζί του, παίρνει αξιώματα και μόλις τα χάνει ξαναβρίσκει τη μιλιά του, όποιο εμπνευσμένο όραμα και να απαγγέλλει, για μένα δεν είναι θησαυρός, είναι ζημιά. Όπως δεν είναι θησαυρός πια και ο Γρηγόρης, που η ηθική και τα οράματα που πάντα πρότασσε (στα λόγια) και προσπαθούσαμε να πείσουμε τον κόσμο να τα προτάξει και αυτός, ισοπεδώθηκαν από τις πράξεις του.
Αυτοί λοιπόν, λόγω «ικανοτήτων», καταφέρνουν με τα ωραία λόγια τους, κάποιος κόσμος να τους πιστεύει. Με τις πράξεις τους όμως, σύντομα τους απογοητεύουν και καταλήγουν οι περισσότεροι να λένε το γνωστό, απαξιωτικό και άδικο «Όλοι τους, ίδιοι είναι».
Αυτό, για τη δική μου πολιτική αντίληψη, είναι πολύ μεγάλο κακό. Με τις παρεμβάσεις μου, προσπαθώ να πείσω τον κόσμο να συμμετέχει, να ασχολείται, να ενοχλείται. Αυτοί όμως, τους βουλιάζουν πιο βαθιά στον καναπέ τους.
Ειδικά για τους συγκεκριμένους δύο «εμπνευσμένους οραματιστές» που μιλάς, έχω σαφή άποψη για τα έργα και τις ημέρες τους, οπότε τα λόγια τους δεν μπορούν να μου προσφέρουν «εμπειρίες και ικανοποιήσεις». Μόνο ανακατωσούρα μού προκαλούν. Δεν κατηγορώ βέβαια εσένα, που τους τιμάς και τους σέβεσαι, απλά σου λέω ότι εγώ δεν μπορώ να το κάνω. Είναι άλλα τα κριτήριά μου. Από λόγια και κούφιες θεωρίες μπούχτισα. Όπως λες κι εσύ, από τύπους «ανερμάτιστους χορτάσαμε στις μέρες μας».
Έτσι λοιπόν, περνάει σε δεύτερη μοίρα η απόδειξη ότι δεν είμαι ελέφαντας. Έχουμε συνυπάρξει για χρόνια σε συλλόγους γονέων, δασοπροστασίας και περιβαλλοντικές δράσεις. Αν επέλεξες ένα υστερόγραφο στα τόσα άρθρα που γράφω και στα διάφορα που συμμετέχω και έβγαλες όλα αυτά τα προσβλητικά συμπεράσματα, τότε τι να πω; Ένα μόνο σου ξαναλέω: Λόγια – Έργα.
Πάντως Χριστίνα, δεν σου κρύβω ότι απογοητεύτηκα από τα γεμάτα παραλογισμούς, «ρομαντικά» σου λόγια. Απογοητεύτηκα από μένα, κυρίως. Αυτό που μου λες εκ των υστέρων, ότι «λόγω υψηλών απαιτήσεων που έχεις από μένα», έγραψες όλον αυτό τον … οχετό, ως «χρύσωμα χαπιού» το εκλαμβάνω και όχι ως την πραγματική αιτία. Αν ήθελες πραγματικά να με συμβουλεύσεις, θα το χειριζόσουν διαφορετικά. Είχες την άνεση. Ας είναι όμως. Έχω αρχίσει και τα συνηθίζω αυτά…
Ας κρατήσουμε τα καλά της υπόθεσης.
Σου εύχομαι, τώρα που πήρες το βάπτισμα του πυρός, να συνεχίσεις να λες τη γνώμη σου δημόσια και για άλλα θέματα. Έστω και από σπόντα, κατάφερα να προκαλέσω κάτι καλό. Για τη δημοκρατία στο δημοτικό μας συμβούλιο τι λες; Για τους άρχοντές μας; Για τις Αποθήκες Φραντζή; Για τον Πευκιά, τι γνώμη έχεις; Τι πιστεύεις ότι πρέπει να κάνουμε τώρα; Γράψε κάτι. Κάνει καλό στους υπεύθυνους, να μιλάνε οι πολίτες. Οι σεβαστοί σου φίλοι και «εμπνευσμένοι οραματιστές» τι λένε για το δάσος; Όχι τι θεωρητικό έλεγαν κάποτε, αλλά τι πρέπει να γίνει τώρα, θα μας πουν;
Να ξέρεις επίσης, ότι η έννοια «πολιτικός αυνανισμός», δεν είναι ούτε χυδαία ούτε ασεβής. Πιστεύω ότι είναι η πιο κατάλληλη περιγραφή για την πολιτική που ακολουθεί ο Γρηγόρης τα τελευταία χρόνια, γράφοντας συνεχώς για το τι έλεγε κάποτε, μη μετέχοντας σε καμία συλλογική διαδικασία και δράση. Κοίτα στην εφημερίδα, πιο πάνω από το άρθρο σου και θα το διαπιστώσεις. Το τι έκανε ή το τι προτείνει να κάνουμε για συγκεκριμένα προβλήματα δεν το έχουμε ακούσει. Μόνο το τι, θεωρητικό πάντα, είχε πει κάποτε. Αν τα λόγια όμως μένουν …θεωρία και δεν προσπαθούμε να τα κάνουμε πράξη, κάνουμε μισή δουλειά. Τότε λέγαμε, λέγαμε, αλλά δεν κάναμε τίποτα. Τώρα, εμείς προσπαθούμε με δράσεις να κάνουμε πράξη αυτά που πιστεύουμε. Σωστά ή λάθος, προσπαθούμε.
Κάποτε ήταν αδελφός μου. «Ήηηητανεεεε» όμως, που έλεγε κι ο Αλεκάν στη Βαβέλ, δεν είναι. Ευτυχώς που, χωρίς να το επιδιώκουμε, όλο κάτι γίνεται και ξεσκαρτάρουμε. Ευτυχώς…
Ανδρέας Απ. Ζάρρος
Ένας πυρομαντικός Ξυλοκαστρίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου