Μάνα γη συγγνώμη…

Mε αφορμή λοιπόν την συζήτηση για το ΓΠΣ της πόλης και αντιλαμβανόμενος ότι η συντριπτική πλειοψηφία των παρευρισκομένων κατοίκων, αρχών, συμβούλων κ.λ.π., παρέστησαν στην συνεδρίαση, όχι από αγωνία για το μέλλον της πόλης τους ή του χωριού τους, ούτε βέβαια από αγάπη για την γη τους, αλλά με μοναδικό σκοπό να κάνουν ανάληψη χρημάτων από το « μηχάνημα»- κατασκευαστής-τες, χρησιμοποιώντας αντί πλαστικής κάρτας το κομμάτι γης που τους αντιστοιχεί, οδηγήθηκα σε κάποιες σκέψεις.

Χρειάστηκαν πολλά χρόνια σκληρών προσπαθειών από τις εκάστοτε Ελληνικές κυβερνήσεις, τους εκάστοτε δημοτικούς άρχοντες και όλο το κύκλωμα της οικοδομής, ώστε να επιτευχθεί το αποτέλεσμα που όλοι πλέον πασιφανώς αντιλαμβάνονται.

Την απαξίωση της «μάνας γης», εφόσον αυτή δεν μπορεί να οικοδομηθεί!

Μοιάζει απίστευτο μα είναι αληθινό ...

Το χώμα από το οποίο «είμαστε πλασμένοι», χους…κλπ, δεν αξίζει για να δουλευτεί, να αναπτύξει φυτά που θα καρπίσουν , θα θρέψουν ανθρώπους και ζώα, και ότι περισσέψει θα γίνει πάλι χώμα και πάλι από την αρχή, στο αέναο ταξίδι της ζωής που γεννάται από το χώμα και ξαναγυρνά σε αυτό.

Το χώμα δεν αξίζει να μείνει γυμνό για να πιει τη βροχή να τροφοδοτήσει τις υπόγειες δεξαμενές του εδάφους για να αναβλύσει φυσικώς ή τεχνητώς λίγο πιο κάτω το πολυτιμότερο στοιχείο της φύσης, το ύδωρ, δηλ. η ίδια η ζωή!

Το χώμα δεν δικαιούται να είναι η τροφή και το υπόστρωμα, για να μεγαλώσουν λουλούδια, που θα τέρψουν τους οφθαλμούς και θα λειτουργήσουν καταπραϋντικά και ηρεμιστικά στον παρανοημένο από το κυνήγι του οικονομικού κέρδους άνθρωπο. Εφόσον βέβαια «έχει μάτια» και νου για να τους αφιερώσει ελάχιστο χρόνο! Δεν μπορεί να στηρίξει μέσα του τις ρίζες από κάθε είδους δένδρα. Προσφέροντας καρπούς, δροσιά, σκιά, καταφύγιο, υγρασία, οξυγόνο, ΖΩΗ!

Το χώμα δεν μπορεί να κρύψει ζωάκια, μικροοργανισμούς και να τα θρέψει συντηρώντας τον κύκλο της ζωής.

Το χώμα δεν μπορεί να δεχθεί τίποτα στα σπλάχνα του να το αποσυνθέσει και να ξαναγεννήσει ζωή.

Το χώμα δεν μπορεί να μείνει σαν παρακαταθήκη για πιθανώς δύσκολες εποχές που ίσως έλθουν. Δεν μπορεί να παραμείνει για να θρέψει κόσμο αν ποτέ χρειαστεί!

Η ΜΑΝΑ ΓΗ έχει αξία μόνο σαν επικαλυφθεί από μπετόν. Αν πάνω της σηκωθούν τερατουργήματα ή μεζονέτες , βίλες ή και βιοτεχνίες κάθε είδους για να θησαυρίσουν και άλλο, αυτοί που «προνόησαν», να αγοράσουν φθηνά και να πουλήσουν ακριβά. Αφού η «τύχη» το έφερε να γίνει εκεί το κέντρο…

Η μάνα γη, έχει αξία μόνο αν, τοπογράφοι, πολεοδόμοι, μηχανικοί, αρχιτέκτονες, μπετατζήδες κλπ την ξεσκίσουν και την διαμοιράσουν όπως τα ιμάτια….

Σε τέτοια κατάντια, μάς οδήγησαν συνειδητά. Όταν χώρες χωρίς παραγωγική γη, αγοράζουν σε άλλα κράτη για να μπορούν να παράξουν ΤΡΟΦΙΜΑ, εμείς ξεπουλάμε παρακαλώντας τους μελετητές να εντάξουν την γη μας στο οικοδομικό αλισβερίσι!

Η θεά Δήμητρα με την κόρη της την Περσεφόνη και τον υπέροχο μύθο τους, που στα σχολεία δεν διδάσκεται μάλλον, δεν έχουν θέση στην ωραία μας χώρα!

Η μάνα γη ΜΑΣ, κλαίει…αλλά κανείς δεν την ακούει πια…

Θα το πληρώσουμε κάποτε, σκληρά…όπως το πληρώνουν οι κολασμένοι του λεκανοπεδίου…

Λουκάς Ψαράκης