Μετά την επικράτηση του 4ου Ράιχ στις πρόσφατες διαπραγματεύσεις και την επιβολή του 3ου και μακρύτερου μνημονίου στη χώρα, όλοι πρέπει να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας. Ατομικές και συλλογικές. Στο άρθρο του Λεωνίδα Βατικιώτη εδω (http://kommon.gr/i/318-trito-mnimonio-kai-xeirotero-tou-leonida-vatikioti) περιγράφονται πολλές πτυχές του νέου μνημονίου. Αν προσθέσουμε και τα εγκληματικά μέτρα για τον αγροτικό κόσμο που δεν αναφέρονται, καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για πραγματικό Αρμαγεδώνα.
Ούτε ωραιοποίηση μπορεί να γίνει, ούτε καλλιέργεια ψευδαισθήσεων. Αν εφαρμοστούν όλα αυτά, τελειώσαμε. Μαγαζιά και σπίτια θα κλείσουν, θα εξαθλιωθούμε και παράλληλα θα ξεπουληθούμε. Από την άλλη, αν δεν εφαρμοστούν και το σύστημα που μας τα επιβάλλει μάς τιμωρήσει γι' αυτό, πάλι λένε ότι θα εξαθλιωθούμε πιο πολύ και πιο βίαια, θα πεινάσουμε και θα καταστραφούμε. Άρα χρειαζόμαστε μια αντιπρόταση. Μια σύγχρονη, πειστική αντιπρόταση που θα την αγκαλιάσει και θα την υποστηρίξει μια μεγάλη μάζα των πολιτών και θα μας δώσει μια προοπτική. Και τέτοια δεν υπάρχει ακόμα ή και να υπάρχει δεν έχει πείσει και δεν έχει γίνει κτήμα των πολιτών. Γιατί μην γελιόμαστε! Όλες οι προτάσεις και οι θεωρίες μιλάνε για τους πολίτες και για να εφαρμοστούν πρέπει τουλάχιστον να πείσουν αρκετούς από αυτούς. Θεωρίες γραφείων και οθονών έχουμε πολλές. Όπως και θεωρίες άλλων εποχών. Επίκαιρες υλοποιήσεις χρειαζόμαστε και τις υλοποιήσεις τις κάνουν οι πολίτες που τις πιστεύουν και θα αγωνιστούν να πείσουν κι άλλους για να τις εφαρμόσουν.
Γυρνάω σε καφενεία και χωριά δύο δεκαετίες και μιλάω για την αλλαγή που πρέπει να γίνει τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο για να φτιάξουμε μια καλύτερη και πιο δίκαιη κοινωνία. Δυστυχώς, θέλει δουλειά πολλή ακόμα για ν' αλλάξουμε και για να γίνει η οποιαδήποτε θεωρία κτήμα πολλών, που θα προσπαθήσουν να την υλοποιήσουν. Τα γεγονότα των τελευταίων ετών βοηθάνε πολύ για να χειραφετηθεί ο πολίτης, αλλά δεν έχουμε φτάσει κοντά στο στόχο ακόμα.
Στην προσπάθεια του σκαρώματος αυτής της σύγχρονης αφήγησης, για το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε και για την κοινωνία που πρέπει να φτιάξουμε, δεν θα μας βοηθήσουν ούτε η ανθρωποφαγία που είναι πολύ της μόδας αυτό τον καιρό, ούτε και οι ωραιοποιήσεις του τρόπου με τον οποίο θα πεθάνουμε. Δεν έγιναν ξαφνικά προδότες όσοι υποστηρίζουν τον Τσίπρα και μέχρι χθες ήταν δίπλα μας στα κινήματα και στους αγώνες. Ούτε όλοι οι υποστηρικτές του ΝΑΙ και της Ευρώπης είναι Γερμανοτσολιάδες. Ξέρω πολλούς από τους "μεν" που είναι χρήσιμα και υγιή κύτταρα για την κοινωνία που ονειρεύονται οι "δε". Ούτε βέβαια μπορούμε να πειστούμε ότι ο μόνος δρόμος είναι η εφαρμογή των απάνθρωπων και αδιέξοδων μνημονίων με καλύτερο τρόπο ή από καλύτερους ανθρώπους.
Αυτοδιαχείριση, κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη, αποανάπτυξη και "όπισθεν" σε πάρα πολλούς τομείς της δήθεν ανάπτυξης που βιώνουμε θα μπορούσε να περιλαμβάνει μια σύγχρονη αφήγηση. Ο Καστοριάδης έλεγε: "Η σημερινή κατάσταση είναι αποσύνθεση, όχι κρίση. Με δεδομένη την οικολογική κρίση, την ακραία ανισότητα κατανομής των πόρων και την απόλυτη σχεδόν αδυναμία να συνεχιστεί η σημερινή πορεία, το απαιτούμενο είναι μια δημιουργία που θα έβαζε στο κέντρο της ζωής του ανθρώπου σημασίες άλλες από την αύξηση της παραγωγής και της κατανάλωσης. Αυτό είναι αναγκαίο, όχι μόνο για την αποφυγή της περιβαλλοντικής καταστροφής, αλλά και για να βγουν από την ψυχική και ηθική εξαθλίωση οι σημερινοί άνθρωποι... Όλοι όσοι έχουν συνείδηση των προηγουμένων πρέπει να προσπαθήσουν να μιλήσουν, να ασκήσουν κριτική σ' αυτή την ξέφρενη πορεία προς την άβυσσο, να ξυπνήσουν τη συνείδηση των συμπολιτών τους..."
Όποιος κανιβαλίζει και αυτάρεσκα μένει στο "τα λέγαμε εμείς", θα μείνει εκεί και δεν θα πάει παραπέρα. Αποδεικνύεται περίτρανα τα τελευταία χρόνια η στασιμότητα και η οπισθοδρόμηση αυτής της τακτικής. Την ίδια μοίρα θα έχει από την άλλη κι όποιος συμβιβαστεί στην καταστροφική πορεία που έχουμε πάρει και προσπαθήσει να βρει και να περιγράψει κάποιο "ωραίο τοπίο" στη διαδρομή για το γκρεμό. Θέλει δουλειά και αγώνα για να μην στραφεί π.χ. ο απογοητευμένος ΟΧΙέλληνας της ελληνικής επαρχίας στο νεοναζισμό ή για να πειστεί ο ΝΑΙοέλληνας ότι αυτοί που εκπροσωπούν το ΝΑΙ του σκάβουν το λάκκο.
Όσο και προδιαγεγραμμένο να είναι το μέλλον μας από μακρινά κέντρα αποφάσεων ή από την καθεστηκυία οικονομική παντοκρατορία, που μας θέλουν για πάντα "φυλακισμένους", εμείς πρέπει να σχεδιάζουμε την απόδραση. Γιατί τα όνειρα και οι αποδράσεις έχουν ενδιαφέρον, όχι οι φυλακές...
Α.Α.Ζ.
ΥΓ: Μέχρι τότε σε κάθε πλειστηριασμό, σε κάθε ξεπούλημα και κάθε ανθρωποθυσία πρέπει να μας βρίσκουν απέναντί τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου