Μακάρι να ζούσε σήμερα...

Μερικές απόψεις του Κορνήλιου Καστοριάδη, γραμμένες πριν τρεις, τέσσερις και πέντε δεκαετίες...

"Από το 1800 έως το 1950 περίπου για τη Δύση ήταν μια περίοδος εκπληκτικής δημιουργίας σε όλα τα πεδία. Υπάρχει η διαυγής μέθη της αναζήτησης και της δημιουργίας του νοήματος. Δεν υπάρχει εκ των προτέρων δεδομένο νόημα.
Από το 1950 και μετά η Δύση βρίσκεται σε κρίση. Η δε κρίση συνίσταται ακριβώς στο ότι παύει να θέτει τον εαυτό της υπό αμφισβήτηση..."

Για την "πρόοδο" έλεγε:
"Δεν υπάρχει στην ιστορία πρόοδος, με εξαίρεση τον εργαλειακό τομέα. Δεν υπάρχει "πρόοδος" στις τέχνες, στην ηθική. Η πρόοδος είναι μια βαθύτατα καπιταλιστική φαντασιακή σημασία, από την οποία παρασύρθηκε και ο ίδιος ο Μαρξ..."

" Η σημερινή κατάσταση είναι αποσύνθεση, όχι κρίση. Με δεδομένη την οικολογική κρίση, την ακραία ανισότητα κατανομής των πόρων και την απόλυτη σχεδόν αδυναμία να συνεχιστεί η σημερινή πορεία, το απαιτούμενο είναι μια δημιουργία που θα έβαζε στο κέντρο της ζωής του ανθρώπου σημασίες άλλες από την αύξηση της παραγωγής και της κατανάλωσης. Αυτό είναι αναγκαίο, όχι μόνο για την αποφυγή της περιβαλλοντικής καταστροφής;, αλλά και για να βγούν από την ψυχική και ηθική εξαθλίωση οι σημερινοί άνθρωποι..."

"Όλοι όσοι έχουν συνείδηση των προηγουμένων πρέπει να προσπαθήσουν να μιλήσουν, να ασκήσουν κριτική σ' αυτή την ξέφρενη πορεία προς την άβυσσο, να ξυπνήσουν τη συνείδηση των συμπολιτών τους..."

Γι' αυτό είπα μακάρι να ζούσε σήμερα. Γιατί θα έσπαγε τη φλυαρία της "ασημαντότητας" που μας έχει κατακλύσει...