Ξυλόκαστρο, 1981. Μια χούφτα δεκαεξάχρονοι (μένταλιστ, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων), κάνουν τη βόλτα τους στον Πευκιά, μετά τα φροντιστήρια. Τσιγάρα ASTOR, απαλλοτριωμένα από την τσέπη του πατέρα, μπύρες και κιθάρες τα Σαββατοκύριακα, συνοδευμένα με επικές συζητήσεις και αναζητήσεις.
Είχαν γνώμη για όλα. Ακόμα και για τα πολιτικά δρώμενα, χωρίς μάλιστα να είναι σε κομματικές νεολαίες. Κατέληξαν τότε ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν διαφέρουν και πολύ και η αλλαγή που περιμένουν πολλοί, δεν θα έρθει ποτέ. Και τα ΚΚΕ δεν τους έκαναν κλικ. Βλέπετε, η φούντωση των 16, το ροκ, τα βιβλία που διάβαζαν, δεν έκαναν χωριό ούτε με τον Κάρολο.
Τις περισσότερες φορές μετά το δάσος, αράζανε σε κάποιο ζαχαροπλαστείο (1π.Β. δηλαδή ένα χρόνο προ Βαβέλ). Στρούζα ή στο πατάρι του Παναγιώταρου ή Κουδουνά.
Στου Στρούζα κορυφαίες επιλογές ήταν τα γλυκά ταψιού, η σεράνο, η τρούφα και η αμυγδάλου. Τα ταψιού ήταν: Καταΐφι, ραβανί, μπακλαβάς, γαλακτομπούρικο και βέβαια κοπεγχάγη. Σιροπιαστή με τραγανιστό φύλλο! Μούρλια... η κοπεγχάγη!
Ξυλόκαστρο, 2009. Συναντιούνται σήμερα οι δύο από αυτούς, σαραντατετράχρονοι πια.
- Τάμαθες, ε; Ναυάγιο οι συνομιλίες στην Κοπεγχάγη!
- Και τι περίμενες; Φιάσκο θα ήταν έτσι κι αλλιώς!
Φιάσκο η Κοπεγχάγη σήμερα. Μούρλια τότε. Χάλασε ο κόσμος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου